( F a d C F   F  )

    F

Westchnął ze smutkiem grabarzy szef,

          a

Kataryniarz zagrał swoją pieśń,

    d

Srebrny saksofon mówi,

            C

Że odmówić tobie mam.

    B  

Rogi wymyte, pęknięte dzwony,

    C

Wiatr podpowiada, że już koniec,

 d

Ale nie tędy droga,

                C

Nie urodziłem się, by cię stracić.

  

           F                  a

Chcę ciebie, chcę ciebie,

            d

Tak strasznie chcę ciebie,

        C

Kochanie ciebie chcę,

            F

Chcę ciebie.

  

Skacze jak pchła pijany polityk nad łzami matek na ulicy,

A zbawiciele nie pilnują, bo już dawno śpią.

Czekali na ciebie przez krótką chwilę, otwarli bramy, a ty wciąż pijesz

Z pękniętej filiżanki, czy obudzisz się.

(most):  

       a

Wszyscy ojcowie odeszli gdzieś,

           d                     

Prawdziwa miłość, nie poznali jej,

         a

Ich córki odsuwają mnie,

       B                   C

Bo ja nie o tym myślę.

  

   

Więc wrócę do królowej pik i pokojówce powiem dziś,

Bo ona wie, że nie boję się  na nią patrzeć.

Jest dobra dla mnie, wszystko wie, poznaje w mig pragnienia me,

Ale nie o tym chciałem mówić, kiedy obudzę się.

Teraz tańczymy w jego chińskiej skórze, dokładniej mówiąc, w garniturze,

Nie było mi z tym wcale miło, bo chcę byś znów wróciła.

Zabrałaś flet, już miałaś dosyć, czas działa wciąż na jego korzyść,

Czy była to, czy nie była Miłość?