C          G     a

To  mi mędrzec zawołany,

                   C           G            a

Co z szklaneczką mądrość godzi:

                C       G            a

Trunek pieśnią  przeplatany -

           C     G             a

Ta zapala tamten chłodzi.

                            G                     a

            Po szklaneczce do piosneczki

                          G                       a

            Po piosneczce do szklaneczki,

 

   

Fraszka taka mądrość dzika,

Co pozorem smutnym straszy;

Pieśń powabna myśl przenika,

Serca wesołość od flaszy.

Po szklaneczce do piosneczki

Po piosneczce do szklaneczki,

 

Smutek się tam nie zapląta,

Gdzie szklaneczka myśli żarzy;

Wiwat syn Anakreonta

Z podobieństwa myśli, twarzy!

                 Po szklaneczce do piosneczki

                 Po piosneczce do szklaneczki,

 

Wieńczmy czoła nasze różą -

Dla dziwaków tylko kolce;

Dobre nam się czasy wróżą,

Niech się rodzą Bohomolce.

                  Po szklanaczce do piosneczki

                  Po piosneczce do szklaneczki.