Cŏłke to życie ze ziymie je. Ze ziymie my sōm, a wōngel, abo kamyń.

Pedzieć że z marasu my sōm, to nic niy pedzieć.

Wszyjtsko tukej ze ziemie pochodzi i wszyjstko do ziemiy wracŏ.

Cŏłkie to życie ze ziemie je - ze ziemie je jodło - a gówno z tego,

boch wszyjstko do ziemie wracŏ. Ze ziymie i wōngel je co sztrōm dŏwŏ,

a i dynkmal ze kamynia poradzi zrychtować.

Wszyjstko to ino maras je, a ciaplyta. Boch wszyjstko nazod do ziemie wracŏ. 

Bydzie co po nŏs?

A w niybie, czy ktoś nŏs chce?

Durś mŏm nadzieja, że za bozna nŏs tam niy bydōm robić, bo jak sie ślonzok wnerwi... dejcie pozór, bo wtynczŏs borsztajny zacznōm na sztorc stŏwać, a gwiŏzdy ślatywać

z niyba, kej gibsdeka we tyrpanym familoku.

Już fanzolić napoczynōm jak te politykery, co to nŏs na zicher robiōm za bozna.

Durś ino mŏm utropa, czamu to ślōnzoki zawierzać takim miarkujōm.

Przeca już niy jednych gupieloków strzimować musiŏły.

A życie fest ańfachowe je!

Dyć cŏłkie życie ze ziymie je. Ze ziymie my sŏm, jak wongiel, strom, abo kamyń.

Pedzieć że z marasu my sŏm, to nic niy pedzieć.

Boch cŏłkie życie ze ziemie je, a do ziemie wracŏ.

Ze ziemie je jodło - a gówno z tego, co do ziemie wracŏ.

Wszyjtsko tukej ze ziemie pochodzi i wszyjstko do ziemiy wracŏ.

Bydzie co po nŏs?

Dyć po nŏs, z nŏs zaś, nowy żywot je...