Mój to je fŏjny chop, ino robota go niy tyko
Przyjndzie, zeżre, łotrze pysk i łod razu kasik zniko.
Durś przi gornkach musza stoć i fuzekle z zola zbiyrać
Czorne gacie jego prać, w haźlu po nim durś wyciyrać.
Chocioż chop mój taki fŏjny, motlo mi sie w gowie mojyj
Bo jak to godajom ludzie: z fŏjnyj miski se niy pojym.
Chocioż chop mój taki fŏjny, motlo mi sie w gowie mojyj
Bo jak to godajom ludzie: z fŏjnyj miski se niy pojym.
A jo jeszcze modo jest, mogła bych to nazod majtnońć
Musza ino rozwiyść sie i na nowo zaś sie hajtnońć.
Potym byda już mondrzyjszo, wezna sie starego chopa
Bele rychtig boł bogaty, i o'bstono mioł robota.
Chocioż chop mój taki fŏjny, motlo mi sie w gowie mojyj
Bo jak to godajom ludzie: z fŏjnyj miski se niy pojym.
Bajtli sie łurodza tela, wiela ino byda chciała
Chop mój wrócać bydzie geltag, a jo byda sie śpiywała.
Byda lygać do połednia, potym roman sie przeczytom
Doo'bkoła służka wszyjstko co potrzeba to pochyto.
Chocioż chop mój taki fŏjny, motlo mi sie w gowie mojyj
Bo jak to godajom ludzie: z fŏjnyj miski se niy pojym.