A2

Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie

              fis                   F                  A2

Choć droga prowadzi tylko przez góry

              A2

Przez świat zatopiony wierzchołkami w niebie

             fis             F                             A2

Dwa światy znam – lecz ten mój to który?

D                                   E7

Góry rozpadły się w stos fotografii

              A2   fis        F        A2

Poprzecinane wąwozami miasta

D                             E7

Ale ty mój świat ułożyć potrafisz

      A2                         fis  F             A2

I świat znów zaczyna w góry się zrastać

   C          G                 a             F

Góry to nasze spiętrzone marzenia

 C               G              a                     F

W górach ludzie jak one rosną ku niebu

                   C        G            a                F

Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia

           C                   G               a              F

Sterujących coraz dalej od brzegu od brzegu

   C         G                         a                F

Góry to ludzie, którzy je niosą w plecaku

C           G                             a           F

Ludzie są jak góry, które noszą w sobie

            C          G                 a          F

Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem

         C               G        a        F

A u celu i tak czeka drugi człowiek

A2                                              

Wędruję ścieżką od ciebie do ciebie

            fis                  F         A2

Choć nie ma drogi poza górami

 A2

Już poza tobą świata nie dostrzegam

              fis              F                   A2

Zawieszona między dwoma światami

D                                E7

Tęsknię za tobą na pustych szczytach

                     A2          fis  F       A2

Lecz mój wzrok nie sięga w doliny

D                                                    E7

U świata krawędzi z chmur skłębionych czytam

                 A2            fis    F                    A2    

Świat na tobie się kończy na tobie zaczyna

Ref. ( C – dur )

   D          A                 h             G

Góry to nasze spiętrzone marzenia

         D                       A      h             G

W górach ludzie jak one rosną ku niebu

                   D         A            h               G

Morze szczytów nas w żeglarzy przemienia

           D                   A               h              G

Sterujących coraz dalej od brzegu od brzegu

   D          A                         h               G

Góry to ludzie, którzy je niosą w plecaku

        D               A                 h           G

Ludzie są jak góry, które noszą w sobie

            D           A                 h         G

Gdzie oczy poniosą wędrujemy szlakiem

         D                A        h       G

A u celu i tak czeka drugi człowiek