a e H7 e-H7-e

              e               H7                           H7             e               

W miasteczku zapadłem hen, gdzie życie mija tak, jak sen 

      e                  a                           e                H7                    

Jakubek młodziutki żył, w Racheli kochał się.

           e                  H7                       H7                 e              

Lecz nie śmiał powiedzieć jej, odwagi nie miał tyle on          

          E          a                     e         H7      e       

I w męce miłosnej tej do nieba prośby śle.

             e                                                e                                H7 

Modli się, by dobry los  wysłuchał prośby, którą kornie śle                       

                   H7                                            H7                                  e

Nie je w dzień i nie śpi w noc, bo ciągle niebu zwierza troski swe.                 

                  e                                                  E                              a

Jednak wciąż odwagi brak, więc czeka, żeby jakiś niebios znak                        

              a                               e                                

Mu dopomógł i dodał siły, by mógł on swojej miłej  

    H7                                      e              

Wyznać, jak mocno kocha ją!

           e              H7                        H7             e

Przepadło miasteczko hen, zniknęło nagle jak ten sen 

       e                   a                    e                   H7

Jakubek z Rachelą też  zniknęli nagle gdzieś.             

            e            H7                       H7                    e

Nie zdążył powiedzieć jej  jak bardzo w niej kochał się         

        E               a                       e          H7       e

Do końca nadzieję miał - do nieba prośby słał.

              e                                                e                                H7

Modlił się, by dobry los, wysłuchał prośby, którą kornie słał

                      H7                                             H7                               e

Nie jadł w dzień i nie spał w noc,  lecz nadzieję w sercu ciągle miał.

                  e                                                E                                      a

Jednak wciąż odwagi brak  kazał mu czekać na jakiś niebios znak                   

             a                               e 

By dopomógł i dodał siły, by mógł on swojej miłej  

    H7                                       e            

Wyznać, jak mocno kocha ją!