Naszo gruba diobły wziynli, wszyjstko trowom już zarosło
Stracił sie tyż Metzler Wilym, nawet dynkmal sie niy łostoł
Chocioż świat już go zapomnioł, łosiymdziesiont jedyn dożył
Stało się, co nieymożebne, Łon terozki jakby łożył.
Jak sie Rudolf Pech łurodził, Wilym jeszcze boł na świecie
Co spólnego mieli z sobom, tego zaroz sie dowiycie
Rudolf mioł sześćdziesiont dziewiyńć, kiej sie z tego świata stracił
Dynkmal mu kamiyniorz jakiś na fest płycie wyłonaczył.
Aż w dwudziestym piyrwszym wieku, ktoś tyn dynkmal wyfilowoł
Aże konsek to historii gibko go przed ludźmi schowoł
Z jednyj strony Wilym Metzler, z drugiyj Pech i Jego żona
Blues tyn wszyjstko już pochytoł a łopowieść niyskończona.
Ślusorz Rabe, Sztygar Goetze i nadzorca wągla Metzler
Społym głośno zaczli wołać, by zrychtować w Murckach szkoła
Szkryftli list do Ksiyńcia w Pszczynie, sami chcieli najońć belfra
Co by bajtle jak tyn wongiel mogli tyż i wiedza czyrpać.