E6 

W Emmanuelssegen tyj pierońskiej grubie

E6

Han Leonard Fridriś w czornyj  miyszko sztubie

A7 

Łazi haw a nazod i ino wachuje

E6 

Eli jakiś grubiorz cosik niy rompluje

 cis                                    Gis 

Fto na szychcie nyno sztucho go pyrlikiym.

    A                                         C                   D7     cis e fis e  fis e / cis e fis e g fis

Dyć Go som Ponbócek mianowoł skarbnikiym.

I godo do lebrów - “Wstować łobiboki

Już wos mom pierony łod dawna na łoku

Karty i gorzoła, to wom ino w gowie

Dyć sie tu przedy mnom żodyn z wos niy schowie

Nawet te co ino udajom, kej robiom

Te miglance tyż sie przedy mnom niy schowiom”.

A kiejsik skapuje, co chopy robotne

Zarozki jest do nich kiej ta blinda w łoknie

Bo trza wom to wiedzieć, co te istne chopy

Niy bojom sie nowet fest ciynżkiyj roboty

Jednymu doł picie, drugiymu klapsznita

A za wczasu godo kiej trza gibko pitać.

W Emmanuelssegen tyj pierońskiej grubie

Skarbek Fridriś czuwo co by było cudnie

Co by nowet baby na wiyrchu wiedzioły

Że ich chop na zicher wróci do dom coły

Fto go ino spotkoł już niy medykowoł

A niy godoł gupot, że łon jes kiej dioboł? 

W Emmanuelssegen na grubie jak pizło

Zasik jakiś chachor sie pod nosem gwizdoł

Mondrzyjszy łod wszyjstkich, rozumy pozjadoł 

Hnet modre świotełko pociongło go na dół

Tyn co ze skarbnika śmioł sie tu przed chwilom

Łoroz go przysuło i chopa niy było.

A kiej wszyjstkie gruby łostanom zawarte

Skarbnik z grubiorzami bydzie groł sie w karty

I niy bydzie żodnyj miendzy nimi zwady 

Ptoszków słuchać bydom miast zrzędliwyj baby

Poniykedy luknom na ta Erdmancyje 

Kaj tyn nosz Leonard szkryfloł poezyje.