D                   A            D

Niosłem kiedyś wielki rymów worek

            G                                                 D

Taki wielki, że już w krzyżu miałem ból

                     D                         A            D

Zdjąłem w końcu z pleców ciężką zmorę

            G                            A                   D

I wstąpiłem w knajpy mrok na małe gul.

                      G                                D

Z miejsca spłynął na mnie błogi nastrój

          G                                                     D

I poczułem, jak mnie wciąga knajpy tłum

                D                 A        D

Umysł mój dostąpił łaski blasku

               G                    A               D

Gdy zastąpił kruche rymy tęgi rum.

Z rumem wirowało piękno kobiet

Aż się wszędzie kolorowy podniósł kurz

Całą noc szczęśliwy byłem człowiek

A nad ranem trzeba było odejść już.

Sprawnie dźgnęło rześko ostrze świtu

Czułem jak się w głowie wali stęchły mur

W chwilę później byłem znów do kitu

Gdy spostrzegłem, że ktoś ukradł rymów wór.

 

No i co ja teraz biedny zrobię

Ja bez rymów bardzo małe jestem nic

Co mi w domu teraz żona powie

Jaki znowu mojej żonie zmyślę pic.

Idę smutny, nogi mam jak kłody

Mego domu - tak jak słoń - przekraczam próg

Nagle w sieni wpadam na przeszkodę

Robię hałas i boleśnie ranię dziób.

 

Tą przeszkodą była zguba nocna

Którą żona postawiła mi za próg

Taki ciężar niosła - choć nie-mocna

Żebym teraz to zrymować wszystko mógł.

Od tej pory już nie włóczę się po barach

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi Barbara

Od tej pory już nie włóczę się po barach

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi Barbara

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi Barbara

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi Barbara.

 

 

MALUTKI DODATECZEK:

 

Od tej pory już nie piję w knajpach wina

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi Krystyn

Siedzę w domu, gdzie dogadza mi

KrystynaSiedzę w domu, gdzie dogadza mi Krystyna.

 

S. Sz. 04.12.2021