Upalny wrzesień, skwar z nieba lał się

Ptaki rytmicznym spłoszone marszem

Tumany pyłu, a tuż przy drodze

Stoją w sukienkach trzy panny młode.

Żołnierze już się zbliżają do nich

Licząc na bukiet kwiatów w dłoni

Nagle Kaszubka młoda bez trwogi

Śmiało splunęła Niemcom pod nogi!

Wojsko z niedowierzaniem patrzy

Bo przecież miało być inaczej

Uśmiechy, radość, nawet muzyka

A tutaj nikt ich nie chciał witać.

Młodą Kaszubkę wnet zamknięto

A tam przed Niemrą kobieta klęka

Błaga i skamle po niemiecku:

„Nie bierzcie mi na wojnę dziecka!”.

Kaszubka dzielna dalej bez trwogi

Krzyczy do Polki: „Co ty robisz?”

Chwyta za stołek i tłucze Niemrę

Zostawcie nas i naszą ziemię!

Idąc do pracy z więźniami w szyku

Nagle wybiega, w płomieniach znika

Ratuje małe niemieckie dzieci

Śmierć wisi nad nią i słońce świeci.

Biały kołnierzyk, zwiewna sukienka

Dziewczyna dzielna i przez to piękna

Jak słońce, deszcz, jak wiatr miłości

Ni ma Polsczi bez Kaszeb

Ni ma Kaszeb bez Polsczi.*