G                        e                           a           G              D

Przepuściłem znów całą forsę swą na hiszpańską dziewkę z Callao.

              G                   e                          a        G        D

Wyciągnęła ze mnie cały szmal i spłukałem na nią się do cna.

  G                  D                      G                  D

Już znikają główki portu w którym stary został dom,

     G                e                   a      G        D

Znów za rufą niknie w dali ukochany stały ląd.

   G                      e                 a         G          D

Dalej chłopcy rwijmy fały, niech uderzy w żagle wiatr,

        G                   e                 a    G           D

W morze znowu wypływamy, ile tam spędzimy lat?

Już niejeden pokład mym domem był i niejeden bat mnie w plecy bił.
Choć robota ciężka i żarcie psie, w Callao po rejsie znajdziesz mnie.
Więc znikają główki portu w którym stary został dom,
Znów za rufą niknie w dali ukochany stały ląd.

Zaprószyłem tam nieraz głowę swą w barze u Hiszpanki z Callao.
Butlę rumu wielką dała mi i ciągnęła ze mną aż po świt.
Więc znikają główki portu w którym stary został dom,
Znów za rufą niknie w dali ukochany stały ląd.

A pod Cape Horn gdzie nas poniesie wiatr popłyniemy z sztormem za pan brat.
Przez groźne burze, grad i lód dojdziemy aż do piekła wrót.
Choć grabieją z zimna ręce, zadek mokry dzień i noc,
Jedna myśl rozgrzewa serce - o Hiszpance z Callao.