a                                 E

Rozszumiały się wierzby płaczące,

                                                   a

rozpłakała się dziewczyna w głos,

             d                                 a

od łez oczy podniosła błyszczące,

            E                                     a

na żołnierski, na twardy życia los.

           a                        d           E                     a

Nie szumcie wierzby nam, z żalu, co serce rwie.

           C                          d                     E                      a

Nie płacz, dziewczyno ma, bo w partyzantce nie jest źle.

        a                  d            E                      a

Do tańca grają nam, granaty, visów szczęk.

               C             d                         E                 a

Śmierć kosi niby łan, lecz my nie wiemy, co to lęk.

              a                                        E  

Błoto, deszcz, czy słoneczna spiekota,

                                                            a

wszędzie słychać miarowy, równy krok.

                  d                             a

To maszeruje dziś leśna piechota,

                     E                                                   a

na ustach śmiech, spokojna twarz, wesoły wzrok.

               a                             E    

I choć droga się nasza nie kończy,

                                                         a 

choć nie wiemy, gdzie wędrówki kres,

         d                             a 

ale pewni jesteśmy zwycięstwa,

             E                             a 

bo przelano już tyle krwi i łez.