Drogi Gospodarzu
„Dear Landlord”
(„John Wesley Harding”, 1967 Columbia)
(„John Wesley Harding”, 1967 Columbia)
C E7
Drogi Gospodarzu, nie dawaj ceny mej duszy,
a a/G F e d
Ciężki jest mój sen, jakby chciał mnie udusić.
F F7
Gdy statku parowego słychać gwizd,
B
Mam zamiar dać Ci to co mogę dziś,
C d7 C C7
I mam nadzieję dostać też tyle,
F g d F - G
Niezależnie jak czujesz i żyjesz.
C E7
Drogi Gospodarzu, Ty mnie teraz wysłuchaj,
a a/G F e d
Nie jesteś wyjątkowy, bo wycierpiałeś dużo.
F F7
Każdy z nas czasem stara się za bardzo,
B
By zdobyć więcej niż wystarczy,
C d7 C C7
Każdy patrzy na rzeczy, których pragnie okropnie,
F g d F - G
Ale nie może dotknąć.
C E7
Drogi Gospodarzu, pamiętaj o mym losie,
a a/G F e d
Nie zamierzam się sprzeczać, ani nigdzie przenosić.
F F7
Teraz każdy z nas ma swój specjalny dar
B
I liczy się tylko prawda,
C d7 C C7
Jeśli nie będziesz doceniał dziś mnie,
F g d F - G
Powiedz jak zrobić mam to ja?
14.05.2006
Bob Dylan Dear Landlord
Bob Dylan - Dear Landlord
Dear Landlord (Bob Dylan) Michael Dallas
Dear landlord Studio Outtake, Jun 1969
Bottom Feeders - Dear Landlord.mpg
Janis Joplin - Dear landlord [Studio Outtake, Jun 1969]
Dear Landlord — piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego
w listopadzie 1967 i wydana na albumie John Wesley Harding.
w listopadzie 1967 i wydana na albumie John Wesley Harding.
W tej piosence Dylan do oszczędnego, wręcz minimalistycznego akompaniamentu, dodał pianino. „Dear Landlord” stała się więc jego pierwszą fortepianową piosenką od czasu „Ballad of a Thin Man”.
Piosenka ta jest spokojną balladą utrzymaną w molowej tonacji. Jest to jednak jeden
z najbardziej konfesyjnych utworów Dylana na tej płycie. Jest wyraźnie adresowany do jego ówczesnego menedżera Alberta Grossmana lub — ogólnie — do całego przemysłu rozrywkowego oraz zapewne i jego słuchaczy ze swoimi oczekiwaniami wobec artysty. Dylan zwraca się więc do nich Proszę, nie wyznaczajcie ceny za moją duszę
(Please don't put a price on my soul).
z najbardziej konfesyjnych utworów Dylana na tej płycie. Jest wyraźnie adresowany do jego ówczesnego menedżera Alberta Grossmana lub — ogólnie — do całego przemysłu rozrywkowego oraz zapewne i jego słuchaczy ze swoimi oczekiwaniami wobec artysty. Dylan zwraca się więc do nich Proszę, nie wyznaczajcie ceny za moją duszę
(Please don't put a price on my soul).
Chociaż można się w tej kompozycji dopatrzeć wzorów biblijnych (co jest szczególnie widoczne w „I Pity the Poor Immigrant”), to można także odczytać utwór bardziej bezpośrednio. Podczas pisania tej piosenki Dylan mieszkał w Woodstock w domku, który należał do Alberta Grossmana. Tym samym jego menedżer był także właścicielem
(ang. landlord), wynajmującym domek najemcy-Dylanowi. Zaszyty w Woodstock Dylan był właściwie dłużnikiem wszystkich: Columbii, swojej publiczności, swojego wydawcy, telewizji itd., gdyż jego ostatni album został wydany w maju 1966 r. i nic nie zapowiadało kolejnego, od ostatatniego tournée upłynął rok i kolejną turę koncertową artysta odbędzie dopiero za 8 lat…
(ang. landlord), wynajmującym domek najemcy-Dylanowi. Zaszyty w Woodstock Dylan był właściwie dłużnikiem wszystkich: Columbii, swojej publiczności, swojego wydawcy, telewizji itd., gdyż jego ostatni album został wydany w maju 1966 r. i nic nie zapowiadało kolejnego, od ostatatniego tournée upłynął rok i kolejną turę koncertową artysta odbędzie dopiero za 8 lat…
Piosenka ta więc była prośbą do wszystkich „wierzycieli” Dylana o zostawienie go
w spokoju i darowanie „długów” bez zwracania uwagi na podpisane kontrakty. A jeśli i je udałoby się zlikwidować, byłoby jeszcze lepiej.
w spokoju i darowanie „długów” bez zwracania uwagi na podpisane kontrakty. A jeśli i je udałoby się zlikwidować, byłoby jeszcze lepiej.
