Sylwek Szweda

     G                   e                            D                          G

Człowiek zastanawia się jak w regułach zamknąć świat,

               G                 e                            D                          

A gdy myśli już, że złapał to, wszystko leci jak domki z kart.

                 C                            G

Człowiek odkrył nagle swój los,

              G              D       C

Aż na księżyc wyniosło go.

           e            C      e          C

A kobieta, gdy nadeszła noc,

            e              C         e              C

Siadła obok mnie i spytała wprost:

            G    D       G C7+     Gsus4      G

„Kto dał prawo mu,   by zabijać mógł?”

  

A teraz pouczają go jak od nowa zacząć żyć,

Pokazują gdzie pomylił się i którędy dalej iść.

Już go chowają wraz z gwiazdami,

Jak stare auto sprzedając za nic.

A kobieta, gdy nadeszła noc,

Patrząc na wzgórze znów spytała wprost:

„Kto dał prawo mu, by zabijać mógł?”

  

Teraz boi się i zmieszany jest, i rozwalić wszystko chce,

I bystrością choć nie grzeszy to, potrafi sprytnie zwieść.

I tylko w to wierzy co zobaczy,

Choć oczy kłamią, choć może być inaczej.

A kobieta, gdy nadeszła noc,

Trzęsąc z zimna się znów spytała wprost:

„Kto dał prawo mu, by zabijać mógł?”

 

(most)

                    e                                     G   

Możesz krzyczeć z wielkiego natchnienia

               C                                  G

I nie zostawić kamienia na kamieniu.

                e                    G   

Możesz kości łamać i serca odrzucać

           h                            D

I na błędach swoich się uczyć.

  

Teraz kłania się przed ołtarzem gdzieś, by zobaczyć kim naprawdę jest,

Uczciwie chciałby grać nie znacząc kart zwyciężać przy tym też.

Lecz tylko w to wierzy co zobaczy,

Choć oczy kłamią, choć może być inaczej.

A kobieta, gdy nadeszła noc,

Siadła obok mnie i spytała wprost:

„Kto dał prawo mu, by zabijać mógł?”

 

( i solo jak zwrotka )