Kołysanka księżyca
(dedykuję naszym kochanym dzieciom - Asi i Jędrkowi)
D D7+
Księżyc warkocz srebrny
G6 G0
Rozpuścił po niebie,
e9/4 H7 H7sus4
Otulił nim wszystkie dzieci,
e e7 A7 A7sus4
Otulił też i ciebie.
D G0* D Ais C D
Śpij, śpij, śpij, Snij, śnij, śnij…
D G0* D Ais C D ( D D7+ e e7 A7 A7sus4 )
Śpij, śpij, śpij, Snij, śnij, śnij…
A potem sny popieścił,
By spełniły się wreszcie
Marzenia te najskrytsze,
Te niespełnione jeszcze.
Śpij, śpij, śpij, śnij, śnij, śnij…
Śpij, śpij, śpij, śnij, śnij, śnij…
O świcie szepnie na uszko:
„Śpij jeszcze, śpij serduszko,
Wieczorem do ciebie wrócę
I kołysankę zanucę”.
Śpij, śpij, śpij, śnij, śnij, śnij…
Śpij, śpij, śpij, śnij, śnij, śnij…
Śpij, śpij, śpij, śnij, śnij, śnij…
19.11.1991
KOŁYSANKA KSIĘŻYCA - Sylwek Szweda
Powiadacie:
Nuży nas obcowanie z dziećmi.
Macie słuszność.
Mówicie:- Bo musimy się zniżać do ich pojęć.
Zniżać, pochylać, naginać, kurczyć.
Mylicie się. Nie to nas męczy.
Ale że musimy się wspinać do ich uczuć.
Wspinać, wyciągać na palcach, stawać, sięgać.
Żeby nie urazić.
Janusz Korczak
