Gdy szedłem wczesnym rankiem
As I Went Out One Morning
"John Wesley Harding" (1967) kapodaster IV próg / "Gdy spacerowałem pewnego ranka"
(F C d d d d)
d C C
Gdy szedłem wczesnym rankiem
d C d d
Tuż obok domu Toma Paine
d C C
Ujrzałem piękną dziewkę
d C d d
Z łańcuchów chciała wyrwać się
F a a
Podałem jej swą rękę
d C d d
Za ramię wziąć mnie chce
d C C
Wiedziałem to od razu
d C d (F C d d)
Że skrzywdzić chciała mnie.
d C C
Zejdź z oczu mi czym prędzej
d C d d
Ja dobrze radzę ci
d C C
Odrzekła mi, że nie chce
d C d d
Ja na to, musisz iść
F a a
Wtem szepcze mi do ucha
d C d d
Już nie myśl o mnie źle
d C C
W sekrecie Pana przyjmę
d C d (F C d d)
I razem zmyjemy się.
d C C
A wtedy sam Tom Paine
d C d d
Przez pole do nas biegł
d C C
Rozkazał, by czym prędzej
d C d d
Przestała dręczyć mnie
F a a
Wnet rozluźniła uścisk
d C d d
To już nie powtórzy się.
d C C
Niech Pan wybaczy proszę
d C d (F C d d F C d _)
Powiedział do mnie Paine.
12.12.2016
hGDY SZEDŁEM WCZESNYM RANKIEM Sylwek SzwedaAs I went out one morning Bob Dylan (original version)As I Went Out One Morning - Bob Dylan Cover (Chords & Lyrics)Mira Billotte - As I Went out one MorningWovenhand - As I Went Out One MorningAs I Went Out One Morning - Dave Rawlings Machine Los Angeles 10-6-14Stan Ridgway - As I Went Out One MorningDirty Projectors - As I Went Out One Morning (Bob Dylan cover)Tribe After Tribe - As I went out one morningAs I Went Out One Morning - Bob Dylan Cover by The Bob BandAs I Went Out One Morning - Bob Dylan CoverWovenhand - As I Went Out One MorningThomas Paine (ur. 29 stycznia?/9 lutego 1737 w Thetford, zm. 8 czerwca 1809 w Nowym Jorku)– angielski pisarz i myśliciel doby oświecenia. Uczestnik rewolucji amerykańskiej, jeden z ojcówzałożycieli USA. Prekursor liberalizmu.W 1774 przybył do Filadelfii, w 1776 opublikował broszurę Zdrowy rozsądek, w której nawoływałdo stworzenia niepodległego państwa w miejsce dotychczasowych kolonii brytyjskich w Ameryce.Brał udział w wojnie o niepodległość USA. Do Wielkiej Brytanii wrócił w 1787.Także w ojczyźnie głosił radykalne idee wolnościowe, popierał rewolucję francuską i prawonarodów do wybierania demokratycznych rządów. Po wydaniu Praw człowieka, zagrożonyaresztowaniem, uciekł do rewolucyjnej Francji, gdzie został wybrany do Zgromadzenia Narodowego,ale także osadzony w więzieniu przez jakobinów.W Wieku rozumu przyznał, iż deizm stanowi podstawę jego poglądów.DZIEŁA:Letter to Washington – utwór, zawierający atak na George’a Washingtona jako osobę.Zdrowy rozsądek (ang. Common Sense) – broszura polityczna. Nawołująca do ogłoszenia niepodległości
Stanów Zjednoczonych, posługująca się m.in. argumentem, że mała wyspa (Wielka Brytania) nie powinna
rządzić całym kontynentem.Prawa człowieka (Rights of Man – 1791-1792)Wiek rozumu (The Age of Reason – 1794, 1795 i 1807)Agrarian Justice (1797)(ang. The Age of Reason)Gdy czytamy o obscenicznych historiach, niecnych uczynkach, okrutnych i poprzedzonych torturamiegzekucjach, nieustannej chęci zemsty, którą wypełniona jest ponad połowa Biblii, dochodzimy downiosku, że należałoby ją raczej nazwać słowem demona niż słowem bożym. Służyła (…) ona korupcjii brutalizacji rodzaju ludzkiego.Niewierność nie dotyczy problemu wierzących i niewierzących; dotyczy udawania, że wierzy się w coś,w co się nie wierzy. Niemożliwa jest ocena moralnych następstw, jeśli mogę użyć tego określenia, któretakie umysłowe zakłamanie spowodowało w społeczeństwie. Jeśli człowiek tak bardzo skorumpował isprostytuował czystość swego umysłu, przypisując swe „poglądy” rzeczom, w które nie wierzy, toprzygotował się on na popełnienie każdej innej zbrodni.Ogólnie rzecz biorąc, tajemniczość, cuda i proroctwa to dodatki, przynależne raczej do świata religijnychbaśni, niż do prawdziwej religii. To dzięki nim różne efektowne szalbierstwa stały się znane na całym świecie,a religia przekształciła się w działalność zawodową. Powodzenie jednego oszusta zachęcało kolejnych,a ich wszystkich od wyrzutów sumienia chroniło kojące przekonanie, że dopuszczając się pobożnychoszustw czynią wiele dobrego.To, co przychodzi nam zbyt łatwo, nisko cenimy. Tylko wysoka cena nadaje rzeczom wartość. Niebiosa wiedzą,
jaką zapłatę, wziąć za swoje dobra.Deizm – nurt religijno-filozoficzny, którego cechą wspólną jest przekonanie, że racjonalnie możnauzasadnić istnienie jedynie Boga bezosobowego, będącego konstruktorem świata rozumianego jakomechanizm oraz źródłem praw, według których ten mechanizm świata działa. Tak rozumiany Bógnie ingeruje w raz ustanowione prawa. Deizm nie jest zwartym systemem ani szkołą filozoficzną.Rozpowszechnił się głównie w Europie, a także w Ameryce Północnej.As I Went Out One MorningWords and music Bob DylanReleased on John Wesley Harding (1967)Tabbed by Eyolf ØstremCapo 4th fret (sounding key F# minor)Intro: F C DmDm CAs I went out one morningDm C DmTo breathe the air around Tom Paine's,Dm CI spied the fairest damselDm C DmThat ever did walk in chains.F AmI offer'd her my hand,Dm C DmShe took me by the arm.Dm CI knew that very instant,Dm C DmShe meant to do me harm.[Harmonica as intro]"Depart from me this moment,"I told her with my voice.Said she, "But I don't wish to,"Said I, "But you have no choice.""I beg you, sir," she pleadedFrom the corners of her mouth,"I will secretly accept youAnd together we'll fly south."Just then Tom Paine, himself,Came running from across the field,Shouting at this lovely girlAnd commanding her to yield.And as she was letting go her grip,Up Tom Paine did run,"I'm sorry, sir," he said to me,"I'm sorry for what she's done."
As I Went Out One Morning – piosenka skomponowana przez Boba Dylana,nagrana przez niego w listopadzie i wydana na albumie John Wesley Hardingw grudniu 1967 r.Utwór "As I Went Out One Morning" został nagrany na sesji dnia 6 listopada1967 r., która dostarczyła takich utworów jak "All Along the Watchtower","John Wesley Harding,"I Pity the Poor Immigrant" i "I Am a Lonesome Hobo".Wbrew tytułowi sugerującemu optymistyczny początek dnia, piosenka jest dośćponura oraz alegoryczna. Bohaterem jest mężczyzna, który uwalnia zakutą w łańcuchykobietę,właściwie tylko po to, aby się przekonać, że został zmanipulowany do bohaterskiegodziałania, a kobieta jest zdecydowana go skrzywdzić. Trzecia osoba historyjki opowiedzianejw piosence, Tom Paine, rozkazuje kobiecie ustąpić i przeprasza ratownika za jej działania.Jest to jedna ze szczególnych pieśni protestu Dylana. Jest bowiem skierowana przeciwko tym,którzy oskarżali piosenkarza o odwrócenie się od ruchu folkowego.Jednym ze źródeł piosenki jest "Lolly Toodum" z Appalachów. Jednak Dylan – jak zwykle –znaną formę i znane postacie wykorzystał na swój wyjątkowy sposób; w efekcie jest to jegoosobista wypowiedź.Główną postacią piosenki jest filozof Tom Paine; jest on symbolem wolnej myśli, co wyraziłstwierdzeniem, że jego własny umysł jest jego kościołem. Paine był także autorem CommonSense (pol. Zdrowy rozsądek) i Dylan sugeruje, że filozof byłby zniesmaczony widząc, jak jego ideezostały przekręcone do dogmatów.Piosenka ta jest więc także komentarzem Dylana do zderzenia wartości pod koniec lat 60. XX w.Tom Paine w piosence tej nie pojawił się przypadkowo. Filozof ten był szczególnie bliskipiosenkarzowi ze względu na jego obronę wolnej myśli. Co więcej, w 1963 r. Bob Dylan dostał nagrodę im.Toma Paine'a od Emergency Civil Liberties Committee. Odbierając nagrodę był pijany i wygłosił dośćniekoherentną mowę, w której Lee Harvey Oswald został przedstawiony prawie pozytywnie, co spowodowałoantydylanowską reakcje sali.Dylan wielokrotnie usiłował potem wyjaśnic całą sytuację i, być może, ta piosenka jest ostatnią próbą.Dylan wykonywał tę piosenkę właściwie tylko raz, w początkowej fazie jego pierwszego tournée w 1974 r.od momentu wypadku.10 stycznia 1974 – koncert w "Maple Leaf Gardens" w Toronto w prow. Ontariow Kanadzie.Gdy spacerowałem pewnego ranka
Zażywając powietrza koło domu Toma Paina
Ujrzałem najpiękniejszą kobietę
Ze wszystkich skutych łańcuchami
Podałem jej swą rękę
Ona podjęła moje ramię
Wiedziałem już od razu
Że będzie chciała mnie skrzywdzić
Odejdź stąd w tej chwili
Powiedział jej mój głos
Rzekła: ale ja nie chcę
Nie masz wyboru, odrzekłem
Proszę pana bardzo, prosiła
Na granicy słyszalności
W sekrecie pana przyjmę
I razem uciekniemy
A wtedy sam Tom Paine
Ukazał się nam , biegnąc przez pole
Krzycząc na to cudowne dziewczę
Rozkazując, by się wycofała
A gdy rozluźniała uścisk
ON stanął już przede mną
Niech pan wybaczy, powiedział mi
Niech pan wybaczy, to co zrobiła