Sylwek Szweda

h
    

    
    
GDY SZEDŁEM WCZESNYM RANKIEM Sylwek Szweda

    

    
    
As I went out one morning Bob Dylan (original version)

    

    
    
As I Went Out One Morning - Bob Dylan Cover (Chords & Lyrics)

    

    
    
Mira Billotte - As I Went out one Morning

    

    
    
Wovenhand - As I Went Out One Morning

    

    
    
As I Went Out One Morning - Dave Rawlings Machine Los Angeles 10-6-14

    

    
    
Stan Ridgway - As I Went Out One Morning

    

    
    
Dirty Projectors - As I Went Out One Morning (Bob Dylan cover)

    

    
    
Tribe After Tribe - As I went out one morning

    

    
    
As I Went Out One Morning - Bob Dylan Cover by The Bob Band

    

    
    
As I Went Out One Morning - Bob Dylan Cover

    

    
    
Wovenhand - As I Went Out One Morning

Thomas Paine (ur. 29 stycznia?/9 lutego 1737 w Thetford, zm. 8 czerwca 1809 w Nowym Jorku) 
– angielski pisarz i myśliciel doby oświecenia. Uczestnik rewolucji amerykańskiej, jeden z ojców 
założycieli USA. Prekursor liberalizmu.
W 1774 przybył do Filadelfii, w 1776 opublikował broszurę Zdrowy rozsądek, w której nawoływał 
do stworzenia niepodległego państwa w miejsce dotychczasowych kolonii brytyjskich w Ameryce. 
Brał udział w wojnie o niepodległość USA. Do Wielkiej Brytanii wrócił w 1787.
Także w ojczyźnie głosił radykalne idee wolnościowe, popierał rewolucję francuską i prawo 
narodów do wybierania demokratycznych rządów. Po wydaniu Praw człowieka, zagrożony 
aresztowaniem, uciekł do rewolucyjnej Francji, gdzie został wybrany do Zgromadzenia Narodowego, 
ale także osadzony w więzieniu przez jakobinów.
W Wieku rozumu przyznał, iż deizm stanowi podstawę jego poglądów.

DZIEŁA:
Letter to Washington – utwór, zawierający atak na George’a Washingtona jako osobę.
Zdrowy rozsądek (ang. Common Sense) – broszura polityczna. Nawołująca do ogłoszenia niepodległości 
Stanów Zjednoczonych, posługująca się m.in. argumentem, że mała wyspa (Wielka Brytania) nie powinna
 rządzić całym kontynentem.
Prawa człowieka (Rights of Man – 1791-1792)
Wiek rozumu (The Age of Reason – 1794, 1795 i 1807)
Agrarian Justice (1797)

(ang. The Age of Reason)
Gdy czytamy o obscenicznych historiach, niecnych uczynkach, okrutnych i poprzedzonych torturami 
egzekucjach, nieustannej chęci zemsty, którą wypełniona jest ponad połowa Biblii, dochodzimy do 
wniosku, że należałoby ją raczej nazwać słowem demona niż słowem bożym. Służyła (…) ona korupcji
 i brutalizacji rodzaju ludzkiego.

Niewierność nie dotyczy problemu wierzących i niewierzących; dotyczy udawania, że wierzy się w coś, 
w co się nie wierzy. Niemożliwa jest ocena moralnych następstw, jeśli mogę użyć tego określenia, które 
takie umysłowe zakłamanie spowodowało w społeczeństwie. Jeśli człowiek tak bardzo skorumpował i 
sprostytuował czystość swego umysłu, przypisując swe „poglądy” rzeczom, w które nie wierzy, to 
przygotował się on na popełnienie każdej innej zbrodni.

Ogólnie rzecz biorąc, tajemniczość, cuda i proroctwa to dodatki, przynależne raczej do świata religijnych 
baśni, niż do prawdziwej religii. To dzięki nim różne efektowne szalbierstwa stały się znane na całym świecie, 
a religia przekształciła się w działalność zawodową. Powodzenie jednego oszusta zachęcało kolejnych, 
a ich wszystkich od wyrzutów sumienia chroniło kojące przekonanie, że dopuszczając się pobożnych 
oszustw czynią wiele dobrego.

To, co przychodzi nam zbyt łatwo, nisko cenimy. Tylko wysoka cena nadaje rzeczom wartość. Niebiosa wiedzą, 
jaką zapłatę, wziąć za swoje dobra.

Deizm – nurt religijno-filozoficzny, którego cechą wspólną jest przekonanie, że racjonalnie można 
uzasadnić istnienie jedynie Boga bezosobowego, będącego konstruktorem świata rozumianego jako 
mechanizm oraz źródłem praw, według których ten mechanizm świata działa. Tak rozumiany Bóg 
nie ingeruje w raz ustanowione prawa. Deizm nie jest zwartym systemem ani szkołą filozoficzną. 
Rozpowszechnił się głównie w Europie, a także w Ameryce Północnej
.

As I Went Out One Morning

Words and music Bob Dylan
Released on John Wesley Harding (1967)
Tabbed by Eyolf Østrem

Capo 4th fret (sounding key F# minor)

Intro: F   C   Dm

   Dm             C
As I went out one morning
               Dm   C         Dm
To breathe the air around Tom Paine's,
  Dm                C
I spied the fairest damsel
     Dm       C       Dm
That ever did walk in chains.
  F              Am
I offer'd her my hand,
    Dm      C      Dm
She took me by the arm.
  Dm             C
I knew that very instant,
    Dm       C     Dm
She meant to do me harm.

[Harmonica as intro]

"Depart from me this moment,"
I told her with my voice.
Said she, "But I don't wish to,"
Said I, "But you have no choice."
"I beg you, sir," she pleaded
From the corners of her mouth,
"I will secretly accept you
And together we'll fly south."

Just then Tom Paine, himself,
Came running from across the field,
Shouting at this lovely girl
And commanding her to yield.
And as she was letting go her grip,
Up Tom Paine did run,
"I'm sorry, sir," he said to me,
"I'm sorry for what she's done."

As I Went Out One Morning – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, 
nagrana przez niego w listopadzie i wydana na albumie John Wesley Harding 
w grudniu 1967 r.
Utwór "As I Went Out One Morning" został nagrany na sesji dnia 6 listopada 
1967 r., która dostarczyła takich utworów jak "All Along the Watchtower", 
"John Wesley Harding,"I Pity the Poor Immigrant" i "I Am a Lonesome Hobo".
Wbrew tytułowi sugerującemu optymistyczny początek dnia, piosenka jest dość 
ponura oraz alegoryczna. Bohaterem jest mężczyzna, który uwalnia zakutą w łańcuchy 
kobietę,właściwie tylko po to, aby się przekonać, że został zmanipulowany do bohaterskiego 
działania, a kobieta jest zdecydowana go skrzywdzić. Trzecia osoba historyjki opowiedzianej 
w piosence, Tom Paine, rozkazuje kobiecie ustąpić i przeprasza ratownika za jej działania.
Jest to jedna ze szczególnych pieśni protestu Dylana. Jest bowiem skierowana przeciwko tym, 
którzy oskarżali piosenkarza o odwrócenie się od ruchu folkowego.
Jednym ze źródeł piosenki jest "Lolly Toodum" z Appalachów. Jednak Dylan – jak zwykle – 
znaną formę i znane postacie wykorzystał na swój wyjątkowy sposób; w efekcie jest to jego 
osobista wypowiedź. 
Główną postacią piosenki jest filozof Tom Paine; jest on symbolem wolnej myśli, co wyraził 
stwierdzeniem, że jego własny umysł jest jego kościołem. Paine był także autorem Common 
Sense (pol. Zdrowy rozsądek) i Dylan sugeruje, że filozof byłby zniesmaczony widząc, jak jego idee 
zostały przekręcone do dogmatów.
Piosenka ta jest więc także komentarzem Dylana do zderzenia wartości pod koniec lat 60. XX w.
Tom Paine w piosence tej nie pojawił się przypadkowo. Filozof ten był szczególnie bliski 
piosenkarzowi ze względu na jego obronę wolnej myśli. Co więcej, w 1963 r. Bob Dylan dostał nagrodę im. 
Toma Paine'a od Emergency Civil Liberties Committee. Odbierając nagrodę był pijany i wygłosił dość 
niekoherentną mowę, w której Lee Harvey Oswald został przedstawiony prawie pozytywnie, co spowodowało 
antydylanowską reakcje sali. 
Dylan wielokrotnie usiłował potem wyjaśnic całą sytuację i, być może, ta piosenka jest ostatnią próbą.
Dylan wykonywał tę piosenkę właściwie tylko raz, w początkowej fazie jego pierwszego tournée w 1974 r. 
od momentu wypadku.10 stycznia 1974 – koncert w "Maple Leaf Gardens" w Toronto w prow. Ontario 
w Kanadzie.


Gdy spacerowałem pewnego ranka
Zażywając powietrza koło domu Toma Paina
Ujrzałem najpiękniejszą kobietę
Ze wszystkich skutych łańcuchami
Podałem jej swą rękę
Ona podjęła moje ramię
Wiedziałem już od razu
Że będzie chciała mnie skrzywdzić 

Odejdź stąd w tej chwili
Powiedział jej mój głos
Rzekła: ale ja nie chcę
Nie masz wyboru, odrzekłem
Proszę pana bardzo, prosiła
Na granicy słyszalności
W sekrecie pana przyjmę
I razem uciekniemy

A wtedy sam Tom Paine
Ukazał się nam , biegnąc przez pole
Krzycząc na to cudowne dziewczę
Rozkazując, by się wycofała
A gdy rozluźniała uścisk
ON stanął już przede mną
Niech pan wybaczy, powiedział mi
Niech pan wybaczy, to co zrobiła