Dobranoc Przyjaciele
Gute Nacht, Freunde (1972)
A h cis h h cis cis cis d e e d
Dobranoc Przyjaciele
E A e e e d cis d e e
Nadszedł czas, by ruszyć w drogę
D cis fis fis fis fis gis a gis gis
To co chciałbym Wam powiedzieć
h h e e e e e cis h h
Paląc jedną fajkę mogę
E A - A - A/ h h cis h a h cis cis
Strzemiennego no i w drogę!
A-h-cis h E cis-d-e-fis fis fis fis fis fis e e
Dziękuję za te-en czas, kiedy z Wami mogłem być
A e e e e e d e / e e e d cis d e
I przy jednym stole siąść, razem jeść i wódkę pić
h E e e e e a gis fis / fis fis fis fis fis e e
Za otwartość i za śmiech, za to, że wciąż chce się żyć
E A D E E E/ cis d e e e e e / cis cis d cis h a h
Że przyjęliście mnie tak, tak jak gdyby nigdy nic.
A h cis h E
Za tę przegadaną noc, za spędzony wspólnie czas
A
Za cierpliwość, no bo przecież, bardzo wiele różni nas
h E
Za to, że mnie nie pytacie ile jeszcze zechcę być
E A D E E E/
Za otwarte zawsze drzwi, tak jak gdyby nigdy nic.
A - h -cis h E
Dziękuję Wam za tę wolność, co na stałe mieszka w was
A
Za to, że gdy jestem z wami, jakby w miejscu stanął czas
h E
Za to światło w Waszych oknach, które jak latarnie są
E A D E E E/
Rozświetlając nocą szlak, by wędrowcom podać dłoń.
20.09.2022
Pamiątka z chrztu książki Piotra Fuglewicza w REBEL GARDEN. Gute Nacht, Freunde
Reinhard Mey - Gute Nacht Freunde - Live 1996
Reinhard Mey - Gute Nacht Freunde (original)
Reinhard Mey - Gute Nacht Freunde
Reinhard Mey 14.10.17 Stuttgart Gute Nacht Freunde
Gute Nacht Freunde (Cover)– Reinhard Mey
Gute Nacht Freunde
VIA LENTIA: Gute Nacht Freunde (R. Mey, arr. Carsten Gerlitz)
Reinhard Mey - Gute Nacht Freunde (Live-Auftritt im ORF, 1975)
Gute Nacht, Freunde
(Reinhard Mey - pseudonym "Alfons Yondraschek")
Gute Nacht, Freunde
Es wird Zeit für mich zu geh'n
Was ich noch zu sagen hätte
Dauert eine Zigarette
Und ein letztes Glas im Steh'n
Für den Tag, für die Nacht unter eurem Dach habt Dank!
Für den Platz an eurem Tisch, für jedes Glas, das ich trank
Für den Teller, den ihr mit zu den euren stellt
Als sei selbstverständlicher nichts auf der Welt
Habt Dank für die Zeit, die ich mit euch verplaudert hab'
Und für Eure Geduld, wenn's mehr als eine Meinung gab
Dafür, dass ihr nie fragt, wann ich komm' oder geh'
Für die stets offene Tür, in der ich jetzt steh'
Für die Freiheit, die als steter Gast bei euch wohnt
Habt Dank, dass ihr nie fragt, was es bringt, ob es lohnt
Vielleicht liegt es daran, dass man von draußen meint
Dass in euren Fenstern das Licht wärmer scheint
Reinhard Friedrich Michael Mey (* 21 grudnia 1942 w Berlinie) - niemiecki muzyk, jeden z najpopularniejszych przedstawicieli niemieckiej sceny singer-songwriter od końca lat 60. Pseudonimy: Frédérik Mey (we Francji), Alfons Yondraschek i Rainer May.
Reinhard Mey urodził się w berlińskiej dzielnicy Wilmersdorf jako drugie dziecko Gerharda Meya, prawnika, i Herthy Mey, z domu Koch, nauczycielki. Ojciec rozbudził w nim zainteresowanie obcymi kulturami i językami. Uczęszczał do Gimnazjum Francuskiego w Berlinie, gdzie w 1963 r. zdał francuską maturę i niemiecką abiturę. Musiał powtarzać klasę 12 z powodu słabych ocen z niemieckiego, matematyki i fizyki. Do kolegów Meya z Gimnazjum Francuskiego należeli późniejszy piosenkarz Ulrich Roski i politolog Gesine Schwan. W ramach wymiany studenckiej kilkakrotnie zatrzymywał się u francuskiego małżeństwa, które było przyjaciółmi jego rodziców. Następnie Mey odbył praktykę jako urzędnik przemysłowy w firmie Schering AG w Berlinie. Następnie rozpoczął studia ekonomiczne na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie, co miało “uspokoić” jego rodziców, ale po sześciu semestrach zrezygnował z nich, by całkowicie poświęcić się pisaniu piosenek.
W wieku dwunastu lat Mey otrzymał pierwszą lekcję gry na fortepianie, w wieku czternastu lat dostał pierwszą gitarę (pożyczoną od ciotki), a wkrótce potem kupił własną gitarę za 40 marek. Sam nauczył się grać na trąbce. Jeszcze w szkole zdobywał doświadczenie na scenie z przyjaciółmi, wykonując muzykę skiffle w założonym w 1957 r. zespole Rotten Radish Skiffle Guys, któremu poświęcił utwór o tej samej nazwie w wydanym w 2010 r. albumie Mairegen. W 1961 r. wraz z kolegą szkolnym Wolfgangiem “Schobertem” Schulzem i Christianem Pechnerem założył grupę Les Trois Affamés (Trzech Głodnych). Pierwsza chanson Meya, Ich wollte wie Orpheus singen (Chciałem śpiewać jak Orfeusz), ukazała się w 1964 r. W tym samym roku Mey miał okazję wykonać swoje pieśni na międzynarodowym festiwalu Chanson Folklore w Burg Waldeck, ruinach zamku w Hunsrück. Tam też w 1966 r. poznał Hannesa Wadera, piosenkarza w tym samym wieku. W 1967 r. na festiwalu w Knokke w Belgii wystartował dla Niemiec. Dzięki temu podpisał swój pierwszy francuski kontrakt płytowy.
W 1967 r. Reinhard Mey odbył tournée po Niemczech z Hannesem Waderem, grając z nim w klubach i na scenach teatralnych. Ponieważ repertuar obu muzyków był wówczas jeszcze zbyt mały na pełnowymiarowy koncert, wykonali oni wspólny program złożony z ich niemieckich i francuskich utworów. Po szczególnie udanym występie w Audimaxie Uniwersytetu w Hamburgu Mey zrezygnował jednak z dalszych wspólnych występów. W 1967 r. Mey podpisał kontrakt płytowy z niemiecką wytwórnią Intercord. Na początku, jak pisze Der Spiegel, “wydawało się, że kariera piosenkarki zakończy się w komercyjnym niebycie”. Syn urzędnika […] odbył tournée […] po knajpach studenckich, piwnicznych i prowincjonalnych gimnazjach - bez żadnego godnego uwagi odzewu. […] Przez wiele lat niemiecki show-biznes nie zwracał na niego uwagi, a co najwyżej kpił: “Mey to dziwak””. Po zdobyciu skromnej popularności dzięki sporadycznym występom w radiu i telewizji, dopiero w 1971 r. podwójny album LP Reinhard Mey live (250 000 egzemplarzy sprzedanych do października 1971 r.) oraz piosenka Der Mörder ist immer der Gärtner przyniosły mu przełom w życiu masowej publiczności.
W 1967 r. Mey ożenił się z Francuzką Christine, z którą rozwiódł się w 1976 r. Mey jest żonaty z żoną Hellą od 1977 r. i mieszka w Berlinie-Frohnau. Z tego związku pochodzą synowie Frederik (* 1976) i Maximilian (1982-2014) oraz córka Victoria-Luise Mey (* 1985), która śpiewa jedną piosenkę na każdej z płyt Mr. Lee i Das Haus an der Ampel oraz pełniła rolę fotografa podczas trasy koncertowej 2017/2018 o tej samej nazwie. Jego syn Frederik pracuje jako pilot. W maju 2014 r. zmarł syn Meya, Maximilian, po tym jak przez około pięć lat przebywał w śpiączce farmakologicznej, spowodowanej zakażeniem płuc i zaburzeniami rytmu serca. Miał 32 lata.
Pseudonimy
Pseudonim Frédérik Mey pochodzi od francuskiej wersji jego drugiego imienia Friedrich. Wybrał je ze względów fonetycznych, ponieważ, jego zdaniem, francuskie imię Renaud, odpowiadające niemieckiemu Reinhard, spowodowałoby niekorzystną wymowę francuską. Renaud brzmi jak Renault, a jako pełne imię Renaud Mey podobnie do renommée. Innym pseudonimem był Alfons Yondraschek, pod którym napisał piosenkę Gute Nacht, Freunde dla duetu Inga & Wolf. Mieli z nim wziąć udział w Konkursie Piosenki Eurowizji w 1972 roku. 19 lutego 1972 r. piosenka zajęła czwarte miejsce w niemieckich eliminacjach. Mey użył już tego nazwiska w utworze Ankomme Freitag den 13. (Przyjdź w piątek 13-go) na płycie o tej nazwie, w którym potwierdził, że “na pewno nie jest Alfonsem Yondraschekiem”. Nazwisko to pojawia się również w dziele Meya: W sztuce Zwei Hühner auf dem Weg nach vorgestern (Dwa kurczaki w drodze do przedwczoraj) Alfons Yondraschek podany jest jako autor sztuki o tym samym tytule.
Jednym z najwcześniejszych pseudonimów jest Rainer May, pod którym opublikował m.in. sztukę Geh und fang den Wind w 1965 r., będącą niemieckojęzyczną interpretacją przeboju Donovana Catch The Wind (tekst niemiecki: Joe Menke). Pseudonim ten powstał niezamierzenie - producent błędnie zanotował nazwisko.
Praca
W latach 1967-2020 Mey wydał 28 niemieckich albumów studyjnych, pierwszy Ich wollte wie Orpheus singen (Chciałem śpiewać jak Orfeusz) w 1967 r., ostatni jak dotąd Das Haus an der Ampel (Dom przy światłach) w 2020 r. Od 1986 do 2004 r. Reinhard Mey wydawał swoje albumy studyjne w rytmie dwuletnim, od tego czasu w większych odstępach czasu, w maju każdego roku.
Poza tym rytmem w 2015 r. ukazał się album zatytułowany Lieder von Freunden, na którym znalazły się tytuły autorstwa Ulricha Roskiego, Pete’a Seegera, Rio Reisera, Franza Josefa Degenhardta, Heinza Rudolfa Kunze, Klausa Hoffmanna, Gerharda Gundermanna, The Magnetic Fields, Colina Wilkiego, Johanna Sebastiana Bacha, Selmy Meerbaum-Eisinger, I Muvrini, Manfreda Maurenbrechera, Ludwiga Hirscha i Borisa Viana. W odróżnieniu od swoich albumów studyjnych, nad nagraniami nie pracował w stosunkowo krótkim czasie, lecz powstawały one przez wiele lat.
Oprócz nagrań studyjnych Mey wydał 18 niemieckich albumów koncertowych, z których pierwszy ukazał się w 1971 r. nakładem wytwórni Intercord pod tytułem Reinhard Mey live. Płyta została nagrana w Berlinie w grudniu 1970 r. Spośród 25 utworów znajdujących się na tym podwójnym albumie wszystkie, z wyjątkiem dwóch, zostały napisane i skomponowane przez niego. Od początku lat 90. albumy koncertowe charakteryzują się znaczną ilością wstępu w postaci słowa mówionego. Oprócz tych dwóch rodzajów płyt, na płycie znajduje się duża liczba samplerów, singli oraz dwie płyty DVD, z których pierwsza zawiera znaczną część materiałów filmowych wyprodukowanych z okazji 60. rocznicy urodzin artysty w 2002 r.
Mey odniósł wielki sukces we Francji i Holandii. W języku francuskim ukazało się siedem albumów Frédérika Meya i dwa albumy koncertowe; ostatnio, po 23-letniej przerwie, wydano Frédérik Mey, Vol. 7 - douce france (2005). Teksty Meya pojawiły się we francuskich podręcznikach szkolnych. W języku niderlandzkim w 1975 r. ukazała się Als de dag van toen (“Jak rok i dzień temu”) - jedyna w historii podwójna platynowa płyta artysty - a w 1976 r. Er zijn dagen … (“Są dni …”). Próba zdobycia przyczółka w Wielkiej Brytanii w 1970 r. za pomocą programu “Jeden głos dla jutra” (LP One Vote for Tomorrow) nie powiodła się.
Największy sukces odniósł, wydając LP Mein achtel Lorbeerblatt (1972), na którym znalazł się wiecznie żywy utwór Gute Nacht, Freunde. Inną bardzo znaną piosenką Meya jest Über den Wolken z 1974 r., która po raz pierwszy została wydana jako strona B singla Mann aus Alemannia. Tytuł ten zajął m.in. 4. miejsce w wyborach 100 najlepszych piosenek stulecia w 2005 r. (zorganizowanych przez ZDF w ramach cyklu telewizyjnego Unsere Besten). Tytuł ten został zaśpiewany na żywo przez Meya w tym programie.
Mey trzykrotnie osiągnął pierwsze miejsce na niemieckiej liście przebojów: w 1972 r. z płytą Mein achtel Lorbeerblatt, w 2007 r. z płytą Bunter Hund i w 2013 r. z płytą dann mach’s gut. Swoją pierwszą złotą płytę Mey otrzymał za Ich bin aus jenem Holze (1971).
