E7
Pynzyji czas przyszoł już
E7
Moga się dychnąć i dać na luz
A7
Do kieryj zechca byda społ
E7
I lygna się kaj byda chcioł
H7 C7 H7 E7 - H7
Wreszcie się moga dać na luz i szluz!
Niy bydom baby szterować mnom
Bo co mom robić, jo to wiym som
Do kieryj zechca byda społ
I lygna się kaj byda chcioł
Wreszcie się moga dać na luz i szluz!
A jak mnie najdzie pójda kaj chca
Mroczyć się już niy bydzie trza
Do kieryj zechca byda społ
I lygna się kaj byda chcioł
Wreszcie się moga dać na luz i szlues! (solo)
Teroz kiej ta pynzyjo już mom
Myśla se: „Jakie my gupie som
Ciulomy durś na bele co
A potym co kto z tego mo?
Mogłech już wcześniej se dać na luz i szluz!
Kiejby Ponbócek naprawdę chcioł
Co bych w robocie durś ino bōł
To by niy stworzyl nos w szósty dziyń
Ino w tyn pierwszy - teroz to wiym
Bo Łon się z Nami chce dać na luz i szluz!
PENZYJI CZAS - Emerytury czas
PYNZYJI CZAS - Sylwek Szweda
Jak stary August śmiertka wykiwōł, a beztuż na stare lata przyszło mu dorobiać!
To było już po drugij wojnie światowyj. Zaroz po wojnie cało młodość śleprowoł i mioł z tyj roboty psinco. Potym, jak nastały kombajny, wciśli mu tyn knefel ôd tygo pieroństwa do rynki i zaczōn fedrować piontyk, świontyk, na ôbkoło. A pora lot przed dziadowiznom zrobili go sztajgrem. Ja, zaczōn dobrze zarobiać. No, tak tyż dorobił do penzyje, aże wszyjscy we całkij ôkolicy godali ino ô jejch geltagu ze penzyje. "To sie ale jego baba dobrze mo na starość..." rozpowiadali ludziska. Fajnie se żyli, niy idźe pedzieć. No, ale potym zaczły się dzioć starzikowe boleści. Co rok było gorzej. Bez te lata co to robiōł na grubie, a dyć i pewikiem bez te cygarety co to je durś kurzył, dostoł dychawicy i ôstało mu leżeć we szpitalu. Ale tam tyż, pieronie, nie było lepij. Stare górniki marły tam jedyn po drugim. "Psiojucha" - se pomyśloł. "No katać tyż to byda już musioł umiyrać. Jo chca jeszcze trocha pożyć na tyj dziadowiźnie" Zmiarkowoł, co ta mara lŏtŏ ino kaj sōm jego kamraciŏ. Wziōn i uciyk z tego pechowego oddziału na oddział noworodków. "Tu ta strzyga sapramańsko niy wlezie cheba?" - śe pomyślōł. Ale kaj tam. Znodła go w nocy i pado: "Aa, tużeś dziadygo... A co tam robisz pod kołderkom? - tutom... - piyknie ji odpowiadom. - No toż tutej, tutej, bo jak sie natutosz to pójdymy pa-pa. Jeronie, pieronie - myśla se, byda sie musioł pożegnać z tym światym. Ale nic, ciongna z tyj flaszki, ciongna a bioło stoi i stoi. I nareszcie pado: Stary purcie, wstydziłbyś sie chlapać tela tego mlyka... Ida, bo jo bych przy ciebie niy zarobiła ani na wodzionka... I ruszyła nazod na oddział starzyków. Na to ino czekoł Gustek. Już niy czekoł rana... Jak wypażył z tego lazaretu, to sie ino kurzyło. Staro, jak go ujrzała, we lazaretowym ôbleczeniu, to sie o mało niy obaliła. "Wiysz Maryjko, jo smola ta cało pynzyjo. Jo ida nazod do roboty..."
( Na godko ślonsko łopracowoł Bartłomiej Zatorski 07.06.2022 r.)
