( C G7 C F - F9 C G7 C )
C G7 C F - F9
W drzwiach pochyleni nisko, gdy piorun z hukiem uderzył,
C G7 C
A do dnia było jeszcze daleko.
C G7 C F - F9
Niejeden ze strachu już tak jakby nie żył,
C G7 C
Gdy z nieba zstąpiło nagle piekło.
G7 C
Burza dziejowa hucząc wokoło
F C G7
Na wrogu się mści bez litości,
C G7 C F - F9
I już z daleka jutrzenka świta,
C G7 C ( C G7 C )
I słychać dzwony wolności.
W gorącym tyglu miasta ujrzeliśmy nagle
Jak ściany domów na siebie wpadały,
A echo ślubnych przyrzeczeń poruszonych wiatrem
Piosenkę nucąc dzwoni w tymbały.
Złapani w beznadzieję, w pułapce bez ścieżki godzin,
Te rany co wciąż nie chcą się zagoić
Za każdą śmierć człowieka, co w samotności przepadł
I do złej gry dobrą minę stroi.
Ofiary za głuchych i ślepych bez twarzy i marzeń,
Wyjąkane historie ich łzawe.
Postaci całkiem gołych pełnych zgorzkniałych oskarżeń,
Ciągnących swych tajemnic ciężkie bagaże.
Kurtyna z białych chmur snujących się szaleństw,
Błysk światła jak strzała wbita w serce
Tych co nie chcą się poddać, by z prądem iść dalej,
Tych co prawdy nie zniosą już więcej.
Poprzez szalone i dzikie walenie gradu w ziemię,
Rozdartych poematów błyskawicą,
By zbudzić to co w sercu człowieka wciąż drzemie,
Zginęli byśmy żyć mogli dzisiaj.
*
Dziesięć lat mija od chwili radosnej
Gdy Ciebie pojąłem za żonę.
Dzisiaj jesteśmy w rozłące bolesnej
Lecz już nie jestem zgnębiony.
Burza dziejowa huczy wokoło
Na wrogu się mści bez litości
I już z daleka jutrzenka* świta
I słychać dzwony wolności.
Dnie najgorsze mijają - i wkrótce
Do Ciebie wrócę Jedyna
By nie opuścić już nigdy w życiu
Ciebie, córeczkę i syna!
(W smutną rocznicę mojej Kochanej Annie zasyła Twój Jurek
Mysłowice 1.7.44.).
Jerzy Lis rozstrzelany został pod ścianą śmierci jedenastego bloku w Oświęcimiu
w dniu 24 sierpnia 1944 r.
(Niniejszy wiersz pochodzi z jednego rozdziału książki pt. „HARCERZE WIERNI DO OSTATKA” napisanej przez - Józefa Kreta. Tytuł tego rozdziału to: „Polska bez ofiar nie powstanie”). Oryginał znajduje się u mnie.
*Jutrzenka - gwiazda poranna - "gwiazda...", po której następuje wschód słońca. W tym obrazie jest nim powtórne przyjście (paruzja) Chrystusa. Inni tłum. jako imiesłów: "niosąc światło".
19 Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.
"Dzwony wolności" („Chimes of Freedom") - Sylwek Szweda
Bob Dylan - Chimes of freedom
CHIMES OF FREEDOM - Jim Hinton
The Byrds - Chimes Of Freedom Live
Bruce Springsteen - Chimes Of Freedom
Dylan Cover Chimes Of Freedom Byrds/Bruce Springsteen
Julie Felix - Chimes of Freedom
Roger McGuinn, Chimes of Freedom (1991)
Tymbal - jest terminem falistej struktury szkieletowej stosowanej do produkcji dźwięków w owadach. W przypadku męskich zabawek tymbały są błonami w jamie brzusznej, odpowiedzialnymi za charakterystyczny dźwięk wytwarzany przez owada. W ciałach tygrysich tymbały są zmodyfikowanymi regionami klatki piersiowej i generują kliknięcia o wysokiej częstotliwości. Sprzężone tymbały z cykady znajdują się po bokach brzucha. "Śpiewanie" cykady nie jest poślizgiem, jak w wielu innych znanych insektach dźwiękowych, takich jak świerszcze: tebały są regionami egzoszkieletu, które są modyfikowane w celu utworzenia złożonej membrany z cienkimi, błoniastymi porcjami i zagęszczonymi żebrami. Błony te wibrują gwałtownie, a powiększone komory pochodzące z tchawicy sprawiają, że ciało lodu pełni funkcję komory rezonansowej, co znacznie wzmacnia dźwięk. Niektóre cykaki wytwarzają dźwięki głośniej niż 106 dB, wśród najgłośniejszych dźwięków wszystkich owadów. Modulują swój hałas, ustawiając ich brzuchy w kierunku lub z dala od podłoża.
Chimes of Freedom – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego
w czerwcu 1964 r. i wydana na czwartym studyjnym albumie Another Side of Bob Dylan
w sierpniu 1964 r.
Jeden z ciekawszych pod względem poetyckim utworów Dylana. Na jego formę bez wątpienia wpływ mieli tacy poeci i pisarze jak William Blake, Szekspir i Gerard Manley Hopkins.
Jest także zbliżony do „A Hard Rain's a-Gonna Fall”, zwłaszcza w posłużeniu się szybkimi sekwencjami migawkowych obrazów.
Prekursorem piosenki było „11 epitafiów” Dylana, które powstały pod koniec 1963 i na początku 1964 r. i zostały umieszczone na okładce albumu The Times They Are a-Changin'.
Dylan począł pisać tekst w czasie wspólnej podróży przez Amerykę ze swoimi trzema znajomymi. Podróż ta rozpoczęła się w Nowym Jorku 3 lutego 1964 r. i zakończyła 22 lutego. W połowie lutego Dylan po raz pierwszy wykonał tę piosenkę podczas koncertu w Denver.
Kompozycja ta zaczyna się w połowie nocy podczas gwałtownej burzy; tę dramatyczną i mroczną atmosferę początku piosenki zawdzięczać można wpływowi Szekspira. Stopniowo jednak atmosfera staje się coraz jaśniejsza, rozświetlona promieniami słońca, i piosenka zaczyna wyrażać nadzieję. Dzwon wolności bije pośród wielkich pozytywnych zmian na całej kuli ziemskiej. Te pozytywne zmiany są w pewien sposób wyrażeniem „Wielkiego Oczyszczenia” – wizji Indian amerykańskich.
Wersje Dylana
15 lutego 1964 – pierwsze wykonanie kompozycji podczas koncertu w „Civic Auditorium Theater” w Denver
9 czerwca 1964 – Columbia Studio A. Dylan nagrał siedem wersji utworu. Jedna z nich ukazała się na albumie Another Side of Bob Dylan.
14 maja 1964 – studio TV Didsbury w Manchesterze. Prawdopodobnie były to nagrania do programu „Hallelujah” i nie zostały ostatecznie wyemitowane.
17 maja 1964 – koncert w „Royal Festival Hall” w Londynie. Został on nagrany przez Pye Records i pozostał niewydany do dnia dzisiejszego.
https://itvm.pl/n/wydarzenia/09/05/krzyk-i-kolce-roz-tragiczna-historia-rosengarten/?fbclid=IwAR1BaHJ9pcRUQUbvPyB_xUBuA5uix3Rc4oFMYpXEjIiLnGACPwVVX6oVmOAAA
Krzyk i Kolce Róż - Aparat represji w Mysłowicach w latach 1939-1945 i 1945-1946 [PL]
„Krzyk i kolce róż”. Tragiczna historia Rosengarten