Stanica nad Morawą
(tekst refrenu z KAJKO I KOKOSZ Janusza Christy
Dedykowane 10 Harcerskiej Drużynie Żeglarskiej im. Mariusza Zaruskiego
z Katowic-Szopienic)
d a E a
W Katowicach- Szopienicach, nad Morawą jest stanica.
d a E a - A7
Są tam zuchy i harcerze, wędrownicy i muzycy.
d a
Bum tralala szumi fala,
E a
po głębinie statek płynie,
d a
Bum tralala szumi fala,
E a - E
po głębinie statek płynie.
d a E a
Jest tam jeden drużynowy, który na głębinach łowi
d a E a - A7
Ludzi setkę ma na głowie, ale jakoś radzi sobie.
Czasem ktoś mu źle podpowie, bierze kurs na Sosnowiec
Płynie śmiało, choć pod wiatr, aż w Bermudzki Trójkąt wpadł.
Mówił dziad mój, kto tam wpłynie temu statek wnet zaginie
Za horyzont poszły żagle i flotylla znikła nagle.
Płaczą matki i ojcowie, płacze też prababka w grobie:
Módlcie się wszyscy grzesznicy, by nie zostać tutaj z niczym.
Cud się zdarzył, widzę chyba: Lipsta, Karlus, Oberiba
Blumkul, Leber i Tomata, Podciep, Huncwot, Lomp, Szantrapa.
Z mgły Radiska się wynurza, co tam dla niej jakaś burza
Znowu pełna jest stanica, drużynowy skład przelicza.
18.02.2015
STANICA NAD MORAWĄ - Sylwek i Krystyna Szweda
Jak wynika z tekstu piosenki, nie taki diabeł straszny jak go opisują, mowa o Sosnowcu, z którego flotylla wróciła, choć był to przecież Trójkąt Bermudzki.
SŁOWNICZEK:
karlus - przystojny chlopak, kawaler, przystojniak, ciacho
oberiba - kalarepa
blumkul - kalafior
leber - nierób, obibok
tomata - pomidor
podciep - podrzutek
huncwot - urwis, psotnik, utrapieniec, urwipołeć, nicpoń, hycel, ladaco, łapserdak,niecnota
lomp - obdartus, łachudra. hulaka
szantrapa - żeńska odmiana lompa
radiska - rzodkiewka
Kajko i Kokosz – seria komiksów autorstwa Janusza Christy, która stała się jego najpopularniejszym dziełem. Bohaterami komiksu są tytułowi Kajko i Kokosz, dwaj słowiańscy wojowie, mieszkający w grodzie kasztelana Mirmiła. Ich głównymi wrogami są Zbójcerze pod komendą Hegemona i jego zastępcy Kaprala. Do innych ważnych bohaterów komiksu należą żona Mirmiła, Lubawa, mały smok Miluś, czarownica Jaga i jej mąż – zbój Łamignat, oraz ciamajdowaty zbójcerz Oferma.
Pierwszy pasek z ich przygodami ukazał się w Wieczorze Wybrzeża w 1972 i zawierał części historii Złote prosię, wydanej później pod zmienionym tytułem Złoty puchar. Kolejnymi wydanymi w ten sposób tomami były Szranki i konkury i Woje Mirmiła. Wkrótce autor przeszedł do Świata Młodych. Jedna historia ukazała się w magazynie Relax, dwie kolejne zostały od razu wydrukowane w formie albumowej. Kolejne albumy wydawano do roku 1990. Niedługo później twórca przestał rysować ze względu na pogarszający się stan zdrowia. W lutym 2003 roku wydawnictwo Egmont Polska rozpoczęło reedycję serii.
Janusz Christa (ur. 19 lipca 1934 w Wilnie, zm. 15 listopada 2008 w Sopocie) – autor komiksów, rysownik i scenarzysta, z wykształcenia ekonomista. Autor jednej z najpopularniejszych polskich serii komiksów – Kajko i Kokosz.
Słowo szantrapa pojawiło się w polszczyźnie w latach powojennych, wraz z falą zapożyczeń leksykalnych z języka rosyjskiego. Do naszego języka weszły wówczas liczne rusycyzmy związane z życiem politycznym, gospodarką, sportem itd. Zadomowiły się też wyrazy nacechowane, typowe dla mówionej odmiany języka: barachło, chałtura, durak, gieroj, szantrapa, urawniłowka, wierchuszka, zagwozdka i wiele innych. Jedne z nich przetrwały do dziś, inne wyszły z użycia i są niezrozumiałe dla młodych Polaków.
Szantrapá to wyraz pochodzenia gwarowego, który w języku rosyjskim oznacza ‘drań, nicpoń’ i odnosi się do mężczyzny, natomiast w polszczyźnie przyjął się w formie rodzaju żeńskiego i jest określeniem kobiety. W obu językach mamy do czynienia z zabarwieniem emocjonalnym wyrazu. Gdy zajrzymy do naszych słowników, zauważymy, że hasłuszantrapa towarzyszą kwalifikatory (potoczny, pospolity i in.), a definicje tego słowa zwykle zawierają informacje o jego nacechowaniu, np. wiech. ‘obelżywie o kobiecie niechlujnej, niemoralnej’ (Słownik języka polskiego, red. W. Doroszewski), posp.‘obraźliwie o niesympatycznej kobiecie, zwłaszcza starej i brzydkiej’ (Wielki słownik wyrazów obcych, red. M. Bańko), ‘obraźliwie, ubliżająco o niezbyt niesympatycznej kobiecie’ (Słownik wyrazów obcych, red. I. Kamińska-Szmaj), pot. posp. ‘kłótliwa, niesympatyczna kobieta’ (Uniwersalny słownik języka polskiego, red. S. Dubisz), obraź.‘z niechęcią o kobiecie’ (Słownik polszczyzny potocznej, J. Anusiewicz, J. Skawiński). Negatywne nacechowanie wyrazu ilustrują w słownikach konteksty typu: Ty wstrętna szantrapo!, Ty szantrapo cholerna!, Rozwrzeszczana szantrapa. Podobny charakter mają 3 użycia odnotowane w Korpusie języka polskiego PWN.
Wyraz akcentujemy zgodnie z polską regułą – na drugą sylabę od końca.
Anna Wojciechowska
