Ballada o dziewczynie co piła gorące mleko
D fis G D
Są …
G D G A
Małe …
D fis G D
Na …
G D A D
Widziałem …
…
G D G D
Teraz …
G D A D
Lecz …
G D G D
I …
G D A D
Jak …
…
Mam …
Lubię …
Może …
Albo …
…
Zresztą …
Lecz …
I …
Jak …
Ballada o dziewczynie, która piła gorące mleko
Agnieszka Osiecka (ur. 9 października 1936 w Warszawie, zm. 7 marca 1997 tamże) – polska poetka, autorka tekstów piosenek, pisarka, reżyser teatralny i telewizyjny, dziennikarka.
Studiowała dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim (1952-1956) oraz reżyserię w Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi (1957-1961). Od 1954 roku związana była z STS-em (Studenckim Teatrem Satyryków), w którego radzie zasiadała do roku 1972. To właśnie w STS-ie zadebiutowała jako autorka tekstów piosenek; napisała ich dla tej sceny 166.
W latach 1954-1957 publikowała swoje teksty, eseje i reportaże w „Głosie Wybrzeża”, „Nowej Kulturze”, „Sztandarze Młodych” i „Po Prostu”. Później pisała również w „Literaturze”, „Kulturze” i „Polsce”. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Przez 7 lat prowadziła w Polskim Radiu Radiowe Studio Piosenki, które wydało ponad 500 piosenek i pozwoliło na wypromowanie wielu wielkich gwiazd polskiej estrady.
Od 1994 roku była związana z Teatrem Atelier w Sopocie, dla którego napisała swoje ostatnie sztuki i songi – uznane przez krytykę za najdoskonalsze w jej artystycznym dorobku. Dziś jest patronką tego sopockiego teatru. Co roku odbywają się w nim półfinałowe koncerty konkursu na interpretację piosenek Agnieszki Osieckiej pod nazwą Pamiętajmy o Osieckiej. Prócz tego jej imieniem nazwano studio Programu III Polskiego Radia, gdzie odbywają się prestiżowe koncerty gwiazd polskich i zagranicznych.
Zmarła 7 marca 1997 r. w wyniku choroby nowotworowej (rak jelita grubego), została pochowana na warszawskich Powązkach – kwatera 284b. Dorobkiem Agnieszki Osieckiej zajmuje się założona przez córkę poetki Agatę Passent Fundacja Okularnicy. Obecnie wydaje 14-tomowy Wielki śpiewnik Agnieszki Osieckiej. W 1997 roku na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu Magda Umer przedstawiła wyreżyserowany przez siebie koncert-spektakl Zielono mi, składający się z piosenek Agnieszki Osieckiej, w którym wystąpiła plejada gwiazd polskiej estrady muzycznej.
”Panna Czaczkes” - tak nazywał ją pieszczotliwie Marek Hłasko. Ich romans zaczął się rozwijać na przełomie 1956 i 1957 roku. Osiecka była wtedy 21-letnią studentką, która działała w STS-ie, natomiast Hłasko był doskonale znany w całym kraju dzięki sukcesowi wydawniczemu swego opowiadania „Pierwszy krok w chmurach”. Znajomość ta przebiegała dość burzliwie, z czasem ze względu na fakt, że Hłasko nie mógł wrócić do Polski po wyjeździe za granicę. Osiecka zaś usilnie, lecz bezskutecznie zabiegała u ówczesnych władz o pozwolenie na powrót Hłaski do kraju. Agnieszka z Markiem spotkała się dopiero - po raz ostatni - w kwietniu 1968 roku w Los Angeles. Osiecka odbywała wówczas podróż stypendialną po Ameryce. Została jej po Marku maszyna do pisania. Stała na biurku Agnieszki do końca jej życia. I została jego korespondencja. Marek już nie żył, nie żył jej ojciec, gdy napisała wiersz, któremu dała tytuł Konieczny.
Córka pianisty Wiktora Osieckiego i Marii Osieckiej z domu Sztechman. Była żoną Wojciecha Jesionka, a po rozwodzie w latach 1963–1964 Wojciecha Frykowskiego.
Matka dziennikarki Agaty Passent (ze związku z Danielem Passentem).
