Sylwek Szweda

Seweryn Krajewski (ur. 3 stycznia 1947 w Nowej Soli), polski kompozytor, wokalista, multiinstrumentalista i gitarzysta muzyki pop, obdarzony głosem o charakterystycznej barwie i szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości interpretacyjne; lider zespołu Czerwone Gitary.

Kompozytor wielu przebojów muzycznych, pośród których wyróżniają się: "Nie zadzieraj nosa", "Stracić kogoś", "Dzień jeden w roku", "Takie ładne oczy", "Anna Maria", "Gondolierzy znad Wisły", "Tak bardzo się starałem", "Dozwolone do lat 18", "Płoną góry, płoną lasy", "Ciągle pada", "Słowo jedyne - Ty", "Mam dobry dzień", "Remedium", "Ludzkie gadanie", "Niebo z moich stron", "Nie spoczniemy", "Niech żyje bal", "Uciekaj moje serce", "Czekasz na tę jedną chwilę", "Miętowe pocałunki".

Dorastał w Trójmieście, mieszkał w Sopocie. Absolwent Państwowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w Gdańsku (klasa skrzypiec). Od 1964 współpracował z zespołem Pięciolinie, następnie Czerwono-Czarnymi. W grudniu 1965 został członkiem grupy Czerwone Gitary. Krajewski, Jerzy Kossela oraz Krzysztof Klenczon byli w spół liderami zespołu oraz kompozytorami większości piosenek; za czasów ich współpracy grupa osiągnęła szczyt popularności. W pewnym okresie dla wielu fanów a zwłaszcza fanek był czołowym solistą sopockiego klubu muzyki młodzieżowej Non Stop. Od 1970 lider Czerwonych Gitar.

Obok sukcesów odnoszonych z zespołem, z którym rozstał się definitywnie w 1997, Krajewski prowadził działalność solową. Nagrał albumy długogrające utrzymane w stylistyce muzyki pop (m.in. "Baw mnie", "Lubię ten smutek. Opowieści muzyczne vol. I", "Jestem"), a także bardziej wysublimowane ballady do słów Agnieszki Osieckiej ("Strofki na gitarę", "Części zamienne. Strofki na gitarę 2"). Autor muzyki filmowej, m.in.: "Och, Karol", "Kochankowie mojej mamy", "Wakacje w Amsterdamie", "Kogel-mogel", "Galimatias, czyli Kogel-mogel II", "Uprowadzenie Agaty", serial "Jan Serce", serial "Kopciuszek". Komponował również przeboje dla innych wykonawców (m. in. Irena Jarocka - "Gondolierzy znad Wisły", Urszula Sipińska - "Trzymając się za ręce", Maryla Rodowicz - "Niech żyje bal", Krzysztof Krawczyk - "Spieszmy się").

Seweryn Krajewski jest znany zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, Rosji, Czechach i Słowacji, gdzie w latach siedemdziesiątych (byłe NRD, ZSRR, Czechosłowacja) Czerwone Gitary cieszyły się popularnością. Dla milionów Polaków Krajewski jest symbolem i ikoną polskiej muzyki rozrywkowej.