Rachela
tango żydowskie
akompaniuje Orkiestra Towarzystwa "Syrena-Record" - dyryguje Henryk Wars
na płycie Syrena-Electro kat: 9094 mx: 23730 1933 r.
wykonawca: Mieczysław Fogg (Mieczysław Fogiel) Miecio
a e H7 e-H7-e
e H7 H7 e
W miasteczku zapadłem hen, gdzie życie mija tak, jak sen
e a e H7
Jakubek młodziutki żył, w Racheli kochał się.
e H7 H7 e
Lecz nie śmiał powiedzieć jej, odwagi nie miał tyle on
E a e H7 e
I w męce miłosnej tej do nieba prośby śle.
e e H7
Modli się, by dobry los wysłuchał prośby, którą kornie śle
H7 H7 e
Nie je w dzień i nie śpi w noc, bo ciągle niebu zwierza troski swe.
e E a
Jednak wciąż odwagi brak, więc czeka, żeby jakiś niebios znak
a e
Mu dopomógł i dodał siły, by mógł on swojej miłej
H7 e
Wyznać, jak mocno kocha ją!
e H7 H7 e
Przepadło miasteczko hen, zniknęło nagle jak ten sen
e a e H7
Jakubek z Rachelą też zniknęli nagle gdzieś.
e H7 H7 e
Nie zdążył powiedzieć jej jak bardzo w niej kochał się
E a e H7 e
Do końca nadzieję miał - do nieba prośby słał.
e e H7
Modlił się, by dobry los, wysłuchał prośby, którą kornie słał
H7 H7 e
Nie jadł w dzień i nie spał w noc, lecz nadzieję w sercu ciągle miał.
e E a
Jednak wciąż odwagi brak kazał mu czekać na jakiś niebios znak
a e
By dopomógł i dodał siły, by mógł on swojej miłej
H7 e
Wyznać, jak mocno kocha ją!
24.03.2019
Tango "Rachela" - Mieczysław FOGG !
RACHELA tango
Swidler, Jakub (Szwidler, Jakub) ur. w Warszawie 1880 roku.
Zaginął podczas II wojny światowej.
Kompozytor, dyrygent. Z zawodu skrzypek. W latach 1894–1899 uczył się w Instytucie Muzycznym w Warszawie i otrzymał dyplom kapelmistrza wojskowego. Jego nazwisko przewija się często w historii muzyki warszawskiej (pojawiały się trzy różne pisownie jego nazwiska). Komponował muzykę salonową i ludową, piosenki; współpracował z literatem Janem Stanisławem Marem. Dla firmy płytowej „Syrena Record” prowadził orkiestrę w nagraniach tanecznych z Tadeuszem Faliszewskim; jego utwory miały w repertuarze orkiestry Jana Ławrusiewicza i Wiktora Tychowskiego. Najprawdopodobniej zginął z rąk hitlerowców podczas II wojny światowej.
Rachela, Rachel hebr. רָחֵל – imię żeńskie, powstałe z wyrazu רָחֵל (rachel), którego podstawowym znaczeniem jest "jagnię, owieczka", ale w przenośni oznacza "cierpliwa". W Polsce notowane od 1496 roku.
Jakub jest to imię pochodzenia hebrajskiego, od słowa aqeb (pięta), lub skrót aramejskiego słowa ja’aqob’el (niech Bóg ochrania).
Izrael (hebr. ישראל, Jisra'el) – imię hebrajskie o niejasnym już dziś znaczeniu.
Zgodnie z biblijną przypowieścią, powstało z połączenia słów oznaczających „będzie się zmagał z Bogiem" (לשרות, lisrot – „zmagać się”, אל, El – „Bóg"). Według tradycji po raz pierwszy nadano je patriarsze Jakubowi, który po walce z posłańcem Boga lub samym Bogiem usłyszał: „Odtąd nie będziesz nazywał się Jakub, ale Izrael, bo walczyłeś z Bogiem i z ludźmi i zwyciężyłeś” (Księga Rodzaju 32,29
Rachela − postać z biblijnych i midraszowych legend opisujących początki narodu żydowskiego, żona patriarchy Jakuba, matka dwóch pokoleń Izraela (Józefa i Beniamina(syn prawicy, prawej ręki, czyli dziecko szczęścia.). Córka Labana i siostra Lei.
Podróż Jakuba na Wschód (do Mezopotamii) w poszukiwaniu żony z własnego ludu, spotkanie z Rachelą przy studni i wprowadzenie go przez nią do domu Labana relacjonuje we wschodni sposób typowy dla tamtejszych baśni 29 rozdział Księgi Rodzaju. Zakochany w Racheli Jakub zgodził się, by służyć jej ojcu przez siedem lat i otrzymać ją za żonę. Laban zaakceptował propozycję, a siedem lat wydało się Jakubowi "jak dni kilka, bo bardzo miłował Rachelę". Laban oszukał jednak Jakuba, pod koniec siedmioletniego okresu służby "wprowadzając do Jakuba" nie piękną Rachelę, ale jej brzydszą starszą siostrę Leę. Razem z Leą dał Jakubowi niewolnicę Zilpę. Jakub odkrył oszustwo dopiero po nocy spędzonej z Leą − Laban usprawiedliwił oszustwo zwyczajem wydawania za mąż najpierw starszej córki, obiecał jednak dać mu także Rachelę w zamian za kolejne siedem lat służby. Po siedmiu latach otrzymał ją i niewolnicę Bilhę.
Lea urodziła Jakubowi synów: Rubena(hebr. Re’uben patrzcie na syna) jest aluzją do podobnie brzmiącegowyrazu ra ah beani, tj. wejrzał na moje upokorzenie. Ma ono wyrażać, że Jahwe wejrzał na upokorzenie Lii i dał jej syna, a odmówił potomstwa jej siostrze Racheli., Symeona(hebr. Sime_on), gdyż faktycznie sens tego imienia jest: ,,wysłuchał mię (Bóg)”. Niektórzy sądzą, iż imię Symeon pochodzi od arabskiego wyrazu simu, który oznacza mieszańca hieny i szakala), Lewiego( (hebr. Lewi) słowami Lii, iż ,,tym razem mój mąż przywiąże się do mnie”)i Judę(hebr. Jehudah) wyjaśnia autor analogicznymi słowami Lii: »tym razem będę sławić (odeh) Jahwe). Rachela była bezpłodna - razem z zazdrością o miłość Jakuba (który darzył nią tylko Rachelę) i urodę składało się to na konflikt między siostrami. Rachela, nie mogąc dać Jakubowi dzieci, dała mu za żonę niewolnicę Bilhę - dzieci Bilhy miały być według ówczesnych zwyczajów (zgodnie z Kodeksem Hammurabiego) uznane za dzieci Racheli. Bilha urodziła dwóch synów, Dana (Dan oznacza sędziego, który rozsądza sprawy sporne. Dała to imię Rachela swemu adoptowanemu synowi, gdyż przez otrzymanie go od Jahwe ,,Bóg rozsądził (dananni) moją sprawę”. Imię to jest identyczne z imieniem Danel, jakie nosił bohater fenicki) i Naftalego (Uzasadnia to imię Rachela: ,,wiodłam nadludzką walkę z siostrą moją). Lea, która nie miała więcej dzieci, bo Jakub nie chciał z nią współżyć, postanowiła dać Jakubowi za żonę niewolnicę Zilpę(Zilpa – z hebrajskiego "wiotczejąca"), która urodziła Jakubowi Gada(Energiczny, bogactwo, szczęście, jest też imieniem bóstwa semickiego, boga fortuny. Kult tego boga przetrwał jeszcze w Izraelu aż po czasy niewoli babilońskiej. Żydzi składali mu ofiary za czasów Izajasza (Iz 5, 11).) i Asera( wywodzi od słów Lii, jakie miała wypowiedzieć w chwili urodzenia Asera: ,,na moje błogosławieństwo” (hebr. beaseri) czy ,,będą mnie zwać błogoslawioną” (isseruni). Faktycznie imię to oznacza bożka, małżonka bogini Mery, spokrewnionego z Assurem, bogiem asyryjskim. Imię Aser jak i imię drugiego syna Zupy Zabulon (hebr. wspaniałe miejsce na mieszkanie - z Księgi Rodzaju 30,20., jest wzmiankowane w tekstach z Ras Szamra. Oznaczało ono w eposie o bohaterze imieniem Keret grupy etniczne, które M. Dussaud umiejscawia w Negebie, a R. de Vaux w południowej Fenicji, gdzie mieszkali w okresie sędziów). W zamian za mandragorę Rachela pozwoliła Lei jeszcze raz zbliżyć się do Jakuba, z którym miała synów Issachara (hebr. יששכר Yissajar) (którego imię oznacza „nagrodzony”) jest w Starym Testamencie (Rdz 30:17,18), Zabulona i córkę Dinę(imię pochodzenia semickiego. Powstało od hebrajskiego słowa, które oznacza „sędzia”).
Rachela także w końcu urodziła Jakubowi syna, ukochanego przez niego Józefa (od słów Jo (skrót od Jahwe, Bóg) i josaf (przydać). Oznacza: niech przyda Jahwe (Bóg), czyli: niech Bóg pomnoży (rodzinę). "... Wtedy po latach spędzonych w domu Labana Jakub powrócił do kraju przodków. Rachela umarła przy porodzie najmłodszego syna Jakuba, Beniamina. Biblia tak o tym opowiada:
"A gdy wyruszyli z Betel i mieli jeszcze w drodze przed sobą pewną przestrzeń, aby dojść do Efrata, Rachela zaczęła rodzić; poród jednak był ciężki. I kiedy urodziła w wielkich bólach, rzekła do niej położna: «Już nie lękaj się, bo oto masz syna!» Ona jednak, gdy życie z niej uchodziło, bo konała, nazwała swego syna Benoni(„syn boleści mojej”).; lecz ojciec dał mu imię Beniamin(hebr. syn prawicy (prawej ręki), czyli dziecko szczęścia.. A Rachela umarła i została pochowana przy drodze do Efrata, czyli Betlejem. Jakub ustawił stelę na jej grobie. – Kamień ten stoi na grobie Racheli po dziś dzień."
h g e g fis dis h / h a fis h a g fis e
h g e e a h c / a g e dis e fis
h g e g fis dis h / h a fis h a g fis e
e h gis e a h c / a g e fis dis e
ref.
g a h a g a h / g g a h g h h a g fis
fis g a g fis g a / fis fis g a fis h a g fis e
g a h a g a h / g g a h g e d c h c
a h c c c h a g h / h h a g fis g h
a a g fis a g fis e
