Sylwek Szweda

ktoś uchwycił blask słońca śpiew ptaków

szum liści w pachnących ogrodach

czyjaś dusza zbratała się z nimi w poezji

moją słyszy cisza nocy

wciąż włóczy się ze mną

przyszła niespodzianie

może z chmur odległych

nie wstydzi się wzruszeń

osiada kroplami

na kamienne bruki i kolczaste druty

zagląda w zakamarki w kręte zaułki

gdzie spękane tynki liszaj zacieków

roziskrza się jarzy razem z latarniami

a gdy bierność albo brak oporu

nie zawiśnie w powietrzu

wśród łamanych gałęzi

staje się tłem dla oczu