Życie to nie teatr
a E
Życie …
E7 a
Maski …
F C
Wszystko …
G C G
Przy …
…
Życie …
Życie …
Wszystko …
… C E7 a
…
C7 F
…
G C G
…
C E7 a
…
C7 F
…
G C G
…
Dzisiaj …
Gości …
Flirt …
Drzwi …
Wpadnę …
Wódki …
Wyjdę …
Wyjdę …
… C E7 a
…
C7 F
…
G C G
…
C E7 a
…
C7 F
…
G C G
…
…
Jacek Różański - Życie to nie teatr
Edward Stachura: Życie to nie teatr
Życie to nie teatr - Marek Gałązka
Edward Stachura ~ Życie to nie teatr
w Warszawie) – polski poeta, pisarz, pieśniarz i wędrowiec (outsider). Przez krótki czas należał do tzw. Orientacji Poetyckiej Hybrydy.
Krytyka, wbrew samemu Stachurze, łączyła jego życie z twórczością. Pomiędzy wykreowanym bohaterem, a realnym pisarzem stawiano znak równości. Konsekwencją takiego postępowania były nieporozumienia w interpretacjach jego tekstów. W tę pułapkę autobiografizmu wpadło wielu czytelników, ponieważ nad prawdę słowa przedkładali dociekania na ile realia książkowe miały pokrycie w rzeczywistości. Dziś jego utwory są wykonywane m.in. przez grupę Stare Dobre Małżeństwo, Jacka Różańskiego (płyta do muzyki Jerzego Satanowskiego), Jana Kondraka, Marka Gałązkę, Hey, Jacka Wojciechowskiego czy Annę Chodakowską. Zajmował się także tłumaczeniem poezji, m.in. Jorge Luisa Borgesa.
"Umieram
za winy moje i niewinność moją
za brak, który czuję każdą cząstką ciała i każdą cząstką duszy
(...)
bo nawet obłęd nie został mi zaoszczędzony
bo wszystko mnie boli straszliwie
bo duszę się w tej klatcebo samotna jest dusza moja aż do śmierci
bo kończy się w porę ostatni papier i już tylko krok i niech
Żyje Życie
bo stanąłem na początku, bo pociągnął mnie ojciec i stanę na końcu
i nie skosztuję śmierci."
Jerzy Satanowski (ur. 23 sierpnia 1947 roku w Warszawie) - polski kompozytor, dyrygent i reżyser.
Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (1972). Debiut w latach 60. (wokalista, gitarzysta i twórca repertuaru grup rockowych). Na początku lat 70. stworzył z E. Stachurą szereg utworów, które stały się przedmiotem swoistego kultu młodego pokolenia.
Kompozytor muzyki filmowej i teatralnej - ok. 300 realizacji scenicznych w kraju i za granicą, laureat wielu festiwali teatralnych (Belgrad, Nancy, Edynburg, Opole, Kalisz – Kaliskie Spotkania Teatralne, Wrocław i in.). Twórca piosenek "aktorskich", śpiewanych m.in. przez K. Jandę, P. Fronczewskiego, H. Banaszak, E. Błaszczyk.
W latach 70. XX wieku związał się z poznańskim Teatrem Nowym kierowanym przez Izabellę Cywińską, gdzie przygotował m.in. spektakl oparty na poezji Stachury Miłość, czyli życie.... Potem nawiązał współpracę z Maciejem Prusem (głośna inscenizacja Operetki Gombrowicza w warszawskim Teatrze Dramatycznym w 1976 r.) i Januszem Wiśniewskim ( Balladyna, Panopticum a la Madame Tussaud , Koniec Europy, Walka karnawału z postem, Modlitwa chorego przed nocą, Olśnienie, Życie jest cudem, Faust ).
Wyreżyserował spektakle: Decadance (1987), Nie żałuję wedle Agnieszki Osieckiej (1997). Skomponował ogromną liczbę piosenek śpiewanych m.in. przez Edytę Geppert, Ewę Błaszczyk, Stanisławę Celińską czy Krystynę Jandę. Skomponował muzykę do wielu filmów, m.in. Baryton (reż. J. Zaorski, 1984), Dom wariatów (reż. M. Koterski, 1984), Kobieta w kapeluszu (reż. St. Różewicz, 1984), Jezioro bodeńskie (reż. J. Zaorski, 1985), Siekierezada (reż. W. Leszczyński, 1985), Magnat (reż. F. Bajon, 1986), Wszystko co najważniejsze (reż. R. Gliński, 1992), Dzień świra (reż. M. Koterski, 2002). Laureat nagród za muzykę na FPFF w Gdańsku - za Schodami w dół, schodami w górę (reż. A. Domalik, 1988) i Wrzeciono czasu (reż. A. Kondratiuk, 1995) oraz spektakli Teatru Telewizji, m. in. Kordian (reż. G. Holoubek, 1980), Ferdydurke (reż. M. Wojtyszko, 1985), Hamlet (reż. J. Englert, 1985), Wiśniowy sad (reż. A. Domalik, 1994), Dziady (reż. J. Englert, 1997), Dybuk (reż. A. Holland, 1999), Woyzeck (reż. L. Adamik, 1999).
