Jej portret
(z repertuaru Bogusława Meca )
e H7 e E7
Naprawdę …
a D D7
Bo …
G C7+
W …
a7 e
Rozbłyska …
a7 e
Przerwany …
G h e
W …
… a D D7
To …
G C7+
Gdy …
a7 e
Uniosę …
a7 e
Rysunek …
G h e
Niedokończony, …
… G e
Czy …
F H7 e
Talizman …
a7 D D7
Obdarowany …
G e
Gdy …
a C H7
Przez …
(solo jak zwrotka i ref.)
… a D D7
To …
G C7+
Gdy …
a7 e
Uniosę …
a7 e
Rysunek …
G h e
Niedokończony, jasny portret Twój
… G e
Czy …
F H7 e
Talizman …
a7 D D7
Obdarowany …
G e
Gdy …
a C H7
Przez …
a D D7
To …
G C7+
Gdy …
a7 e
Uniosę …
a7 e
Rysunek …
G h e
Niedokończony, jasny portret TwójJej portret - Bogusław Mec
Anna Maria Jopek - Jego portret
(Opracowanie muzyczne: Sylwek Szweda)
*
*
Jonasz Kofta właśc. Janusz Kofta (ur. 28 listopada 1942 w Mizoczu na Wołyniu, zm. 19 kwietnia 1988 w Warszawie) – polski poeta, dramaturg, satyryk i piosenkarz.
Początki jego działalności artystycznej związane są z klubem Hybrydy (kabaretem i teatrem Hybrydy). Współpracował potem z Teatrem Syrena, był współzałożycielem i wykonawcą w kabarecie „Pod Egidą”. Współpracował między innymi ze Stefanem Friedmannem (cykle „Dialogi na cztery nogi” i „Fachowcy”) oraz Janem Pietrzakiem (”Duety liryczno-prozaiczne”). Pisał dla „Szpilek”, „Radaru”, „Płomyka” i „itd”. Od 1964 roku współpracował z Programem III Polskiego Radia. Był autorem tekstów (między innymi do piosenki „Wakacje z blondynką”, „Radość o poranku”, „Jej portret”, „Pamiętajcie o ogrodach”, „Taką cię wymyśliłem”, „Popołudnie” czy „Szary poemat”) i wykonawcą wielu popularnych przebojów. Publikował również wierszowane felietony w „Polityce”.
Nagrodę (Grand Prix) jego imienia przyznaje jury Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej. 9 pażdziernika 2009r z udziałem Jagi Kofty(żony) imieniem Jonasza Kofty nazwano Ogólnopolskie Spotkanie Młodych Autorów i Kompozytorów Piosenki (SMAK) odbywające się od 1978r w Myśliborzu (Zachodniopomorskie) w których Jonasz Kofta był w jury oceniającej uczestników konkursu. Zmarł w wyniku powikłań po zakrztuszeniu się podczas posiłku. Wcześniej cierpiał na chorobę nowotworową, którą udało mu się wyleczyć.
Włodzimierz Nahorny (ur. 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim) – polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor i aranżer.
Włodzimierz Nahorny (ur. 5 listopada 1941 w Radzyniu Podlaskim) – polski muzyk jazzowy, pianista, saksofonista, flecista, kompozytor i aranżer.
Nahorny przeszedł wszystkie stopnie muzycznej edukacji uzyskując absolutorium w klasie klarnetu sopockiej PWSM. Już w okresie studiów w 1959 stworzył swój pierwszy kwartet Little Four. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął współpracę z zespołem North Coast Combo oraz - jako klarnecista - z zespołem jazzu tradycyjnego Tralabomba Jazz Band. Występował też w orkiestrze Filharmonii Bałtyckiej.
W 1962 wystąpił po raz pierwszy na Jazz Jamboree i to w roli solisty - saksofonisty altowego w big bandzie Jana Tomaszewskiego. Na tej imprezie pojawiał się prawie przez 15 lat (prezentując się w różnych - głównie Andrzeja Trzaskowskiego - zespołach w latach 1962-1977). Autorskie trio zaprezentował w 1965 na festiwalu Jazz nad Odrą. W Wiedniu (1966-1967) uhonorowany został nagrodą otrzymaną z rąk Duke'a Ellingtona. Współpracował z Bim Bomem.
Nahorny sięgał po rozmaite muzyczne tworzywo: raz komponując balladę „Jej portret”, z drugiej strony realizował się w jazzowych zespołach Andrzeja Kurylewicza, Krzysztofa Sadowskiego, Andrzeja Trzaskowskiego, Ptaszyna Wróblewskiego. Bywał też muzykiem rockowej grupy Breakout (nagrał z nimi dwie płyty), towarzyszył wokalistom - Mariannie Wróblewskiej, Łucji Prus, grupie Novi Singers oraz łączył jazz z muzyką klasyczną. Sporym sukcesem stały się jego jazzowe interpretacje cyklu „Mity” Karola Szymanowskiego.
Nahorny jest muzykiem wszechstronnym, zapraszanym do nagrań i koncertów innych twórców (np. orkiestr radiowych, zespołów Kazimierza Jonkisza, Jana Jarczyka, Tomasza Szukalskiego). Swoich sił próbował także jako kompozytor muzyki filmowej i teatralnej. Spod jego pióra wyszły znane tematy jazzowe i popularne piosenki.
Współcześnie nagrał serię płyt „Fantazja Polska” z jazzową interpretacją twórczości Karola Szymanowskiego (”Mity”, 1997), Fryderyka Chopina (”Nahorny-Chopin. Fantazja polska”, 2000) i Mieczysława Karłowicza (”Nahorny gra Karłowicza”, 2000). Obecnie jest wykładowcą Akademii Muzycznej w Gdańsku na kierunku Jazz i Muzyka Estradowa.
23 marca 2003 Opera Bałtycka wystawiła premierę baletu „Fantazja Polska”.
