Serenada (Ständchen)
Ständchen D 957
d Ais g A
d Ais g A7 d / A7 d a ais a f a ....
Moje piosenki cicho błagają, nocą dla ciebie są
d g C7 F / C7 F
W tym ciemnym lesie bądź ze mną miła, oddaj się moim snom
A7 d Ais F
Księżyc jasno świeci w tle i słychać poszum drzew
C7 F
I słychać poszum drzew
A7 D G D
Czy posłuchać chcesz i ty, jak moje serce drży
A A7 D / g D A7 D / G D A7 D
Jak moje serce drży.
d Ais g A7 d / A7 d
Czy słyszysz jak słowiki śpiewają, za mną wstawiając się
d g C7 F / C7 F
W moim imieniu tak rzewnie łkają, ciągle błagając cię
A7 d Ais F
Dobrze wiedzą to co ja, miłości znają smak
C7 F
Miłości znają smak
A7 D G D
Kiedy cierpią, ciężko mi i moja dusza drży
A A7 D
I moja dusza drży
A Cis0 E0 g A A7 a a cis cis e e d cis
Niech poruszy twoje serce
A Cis0 E0 g A-A7-A a cis e d cis
Tych słowi-ków śpiew
Fis7 h (e-e6-e7-e)x2 fis e e d cis h cis d h
Twej miłości tak bardzo pragnę
G D h ais h d h a
Przyjdź uszczęśliwić mnie
A7 D d e dis e g cis d
Przyjdź uszczęśliwić mnie
g A D g D A7 D d ais a fis
Uszczęśliw mnie.
14.09.2021
SERENADA(Ständchen) - Sylwlek Szweda
Dietrich Fischer-Dieskau sings Schubert 'Schwanengesang' - 4. Ständchen
Schubert Ständchen (Serenade) Peter Schreier d-mol
Franz Schubert - Serenada D 957 c-mol
Beniamino Gigli sings "Ständchen" by Franz Schubert d-mol
Franz Schubert - Ständchen, Hanna Sosnowska (soprano) / Jerzy Chwastyk (guitar)
Wersja 2K, FHD 1440 p. ~ SCHUBERT, Ständchen 'Leise flehen meine Lieder' for violin. Jascha Heifetz
SERENADA SCHUBERTA Edyta Geppert
Schwanengesang (Łabędzi śpiew) to cykl pieśni Schuberta opublikowanych już po śmierci Kompozytora. W 1829 roku wydawca Tobias Haslinger zebrał nie wydane pieśni do tekstów dwóch Poetów Ludwiga Rellstaba i Heinricha Heinego, oraz dodając pieśń do słów Johanna Gabriela Seidla , wydał je jako cykl, nadając mu ten dość pretensjonalny tytuł . Odróżnia to Schwanengesang od Pięknej młynarki i Podrózy zimowej które to pieśni skomponowane zostały do tekstów jednego poety oraz stanowiły literacką i muzyczną całość zebraną przez kompozytora i pomyślaną przez niego jako cykle. Tak przypadkowo zebrane przez wydawcę utwory różnią się od siebie zarówno treścią jak i nastrojem.
Ständchen(Serenada) to z kolei chyba najbardziej popularna melodia Schuberta. Dawno już przeniknęła do kultury masowej, co jednak w niczym nie zaszkodziło pięknej melodii. Axel Munthe napisał :nie ma słodszej pieśni miłosnej niż Serenada.
Ständchen
Leise flehen meine Lieder
Durch die Nacht zu dir;
In den stillen Hain hernieder,
Liebchen, komm zu mir!
Flüsternd schlanke Wipfel rauschen
In des Mondes Licht;
Des Verräters feindlich Lauschen
Fürchte, Holde, nicht.
Hörst die Nachtigallen schlagen?
Ach! sie flehen dich,
Mit der Töne süßen Klagen
Flehen sie für mich.
Sie verstehn des Busens Sehnen,
Kennen Liebesschmerz,
Rühren mit den Silbertönen
Jedes weiche Herz.
Laß auch dir die Brust bewegen,
Liebchen, höre mich!
Bebend harr' ich dir entgegen!
Komm, beglücke mich!
Serenade
Silently my songs beg
Through the night to you;
Down into the quiet grove,
Darling, come to me!
Whispering, slim treetops rustle
In the moonlight;
The hostile eavesdropper's ear
maid, fear not
Do you hear the Nightingales singing?
Oh! they implore you,
With the sounds of sweet laments
They Plead for me.
They understand the bosom's longing,
Know love's pain,
Stirring with their silvery tones
Every soft heart.
Let them also stir your breast,
Darling, listen to me!
Trembling I awaited
you.
Come, make me happy!
https://chordu.com/chords-tabs-st%C3%A4ndchen-d-957-schubert-guitar--id_un8SQeq_1_Y
Pieśń Der Leiermann (Lirnik) jest pożegnaniem przed wyruszeniem w ostatnią drogę. To jedno z najbardziej przygnębiających dzieł stworzonych przez człowieka.
Fortepian staje się nagle jednostajną, nieco metaliczną katarynką, w rękach starego, bosego, samotnego człowieka, który zdrętwiałymi z zimna palcami wygrywa najsmętniejszą melodię świata. Głodny i opuszczony gra a jego katarynka nigdy nie cichnie. Pozwala, aby się działo jak będzie się działo. To z nim pójdzie bohater, Schubert i każdy z nas. Na koniec on sam nam zagra do naszych pieśni.
Fortepian staje się nagle jednostajną, nieco metaliczną katarynką, w rękach starego, bosego, samotnego człowieka, który zdrętwiałymi z zimna palcami wygrywa najsmętniejszą melodię świata. Głodny i opuszczony gra a jego katarynka nigdy nie cichnie. Pozwala, aby się działo jak będzie się działo. To z nim pójdzie bohater, Schubert i każdy z nas. Na koniec on sam nam zagra do naszych pieśni.
Stojąc przed witryną, w jej lustrzanym tle
widzę kątem oka kubek w kubek mnie.
Wielkie podobieństwo, do złudzenia aż,
gdyby nie ta zmięta, postarzała twarz;
na wkroczeniu w starość przyłapana twarz.
widzę kątem oka kubek w kubek mnie.
Wielkie podobieństwo, do złudzenia aż,
gdyby nie ta zmięta, postarzała twarz;
na wkroczeniu w starość przyłapana twarz.
W uszach tkwią słuchawki, więc na sercu ma
kieszonkowe radio – znowu: tak jak ja.
Mógłbym się założyć o Nic lub o Byt,
że nie słucha rapu z kompaktowych płyt;
prędzej już Schuberta – to ten chyba typ.
kieszonkowe radio – znowu: tak jak ja.
Mógłbym się założyć o Nic lub o Byt,
że nie słucha rapu z kompaktowych płyt;
prędzej już Schuberta – to ten chyba typ.
Więc to prawda, bracie w zwierciadlanym szkle?
Mam jakiegoś ciebie, masz jakiegoś mnie?
Mam jakiegoś ciebie, masz jakiegoś mnie?
Tomik 24 wierszy
do muzyki z cyklu pieśni Franza Schuberta pt. „Winterreise“
do muzyki z cyklu pieśni Franza Schuberta pt. „Winterreise“
tlumaczenie: Stanisław Barańczak
Tej części Winterreise (Pieśń ostatnia, 24 ) nie mogło na moim koncie zabraknąć. Uwielbiam. --------------------------- "Pewnego dnia -- pozostał mu jeszcze tylko rok życia -- SCHUBERT (zapraszam!) : https://
