Pomruki
(z książki „Chatka Puchatka”)
A A7D11 A A7 D11
Ach motylki już fruwają,
A A7 D11 A A7 D11
Dni wiosenne przybywają,
A A7 D11 A A7 D11
Rybki w stawie się pluskają
E A E-A
Plim i plum.
Turkaweczka w lesie grucha,
Brzęczy pszczółka, bzyka mucha,
Kumka żaba i ropucha,
Kum, kum, kum.
Wystrzeliły kwiatów pąki,
Ćwirlą pliszki i skowronki,
Wiosna dzwoni w leśne dzwonki,
Din, din, don.
Świat się śmieje razem z Misiem,
Pachną kwiatki, łąk strojnisie,
I chrabąszcze zleciały się
Z wszystkich stron.
Z traw wyjrzały już pierwiosnki,
W gaju śpiewa wdzięczne piosnki
Muzykalny i beztroski
Słowik – zuch.
Aż z radości krowa grucha,
Ryczy pszczoła, kumka mucha,
A Puchatek w słońcu pucha,
Puch, puch, puch!
08.1987
Alan Alexander Milne (ur. 18 stycznia 1882, zm. 31 stycznia 1956) – pisarz angielski, autorksiążek dla dzieci Kubuś Puchatek (1926) oraz Chatka Puchatka (1928).
lan Aleksander Milne urodził się w Londynie w Hartfield, jako trzeci syn Johna Vine'a Milne, dyrektora Henley House, prywatnej szkoły dla chłopców, oraz Sarah Marii Milne. Miał dwóch starszych braci: Davida Barretta i Kennetha Johna. Najstarszego z braci Alan nie lubił, nie wiadomo jednak z jakich powodów. Bardzo ważną rolę w jego życiu odegrał za to drugi z braci. Ken, bo tak nazywał go Alan, był dla niego autorytetem zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym. To właśnie z nim wiążą się najpiękniejsze okresy w życiu pisarza – dzieciństwo i wczesna młodość. Dzięki starszemu bratu poznał smak pierwszych pieszych i rowerowych wycieczek, z Kenem stawiał też pierwsze kroki w pisarstwie. Obaj lubili pisać, najbardziej do gustu przypadły im krótkie formy prozatorskie. Wiele przyjemności sprawiało im tworzenie zwięzłych, żartobliwych wierszyków. Przez dwa lata korespondowali ze sobą, przysyłając sobie wzajemnie własne wiersze.
Młody Alan należał do najzdolniejszych uczniów w szkole swojego ojca, która stała wtedy na dosyć wysokim poziomie. W Henley House Alan współpracował z gazetką „The Henley House School Magazine”, wielokrotnie publikując tam artykuły. Uczęszczał do Westminster School, a następnie do Trinity College w Cambridge, gdzie w 1903 roku ukończył matematykę. W swojej autobiografii przyznaje, że wahał się między wyborem uniwersytetu w Oksfordzie i w Cambridge. Ostatecznie wybrał tę drugą uczelnię, ze względu na uczniowskie czasopismo satyryczne "Granta", do którego pisał, a później objął w nim nawet stanowisko redaktora. Na studiach poznał osobę, która znacząco wpłynęła na jego życie. Był to jeden z nauczycieli, a później także bliski przyjaciel, H.G. Wells, który sprawił, że młody Milne odkrył swoje powołanie i stał się później sławnym pisarzem.
John Vince Milne zdecydował, że kiedy jego synowie skończą szkoły, każdy otrzyma tysiąc funtów. Alan wziął swoje pieniądze i poleciał do Londynu, gdzie rozpoczął karierę jako autor. Tymczasem pieniądze skończyły się i został zmuszony pracować jako niezależny pisarz dla lokalnej gazety. Wtedy też powstała parodia przygód Sherlocka Holmesa "The Rape of the Sherlock", początkowo odrzucone przez czasopismo "Punch", a następnie przyjęte przez "Vanity Fair" za sumę piętnastu szylingów. Następnie powstał utwór "Lovers in London" (1905), który okazał się totalnym niepowodzeniem. Autor wstydził się go do tego stopnia, że zadbał o to, by nigdy więcej nie został wydany. Od roku 1906 regularnie pisywał do "Puncha", przeważnie krótkie artykuły. Kiedy jego sytuacja finansowa stała się bardziej ustabilizowana, postanowił spróbować napisać inną książkę. Jednak Owen Seamen (właściciel "Puncha") powiedział mu, żeby poczekał i zaproponował pracę zastępcy edytora. Tymczasem Milne zaczął pisać swoją drugą książkę "The Days Play". Wtedy też Owen Seamen przedstawił mu swoją chrześniaczkę Dorothy De Selincourt.
W 1913 r. wzięli ślub, a w rok później Milne wstąpił do wojska, gdyż mimo pacyfistycznych poglądów czuł, że nie może pozostać bezczynnym. Czas spędzony na wojnie i sama wojnę nazwał po powrocie z frontu koszmarem. W 1920 roku wystawiona została jego najsłynniejsza sztuka "Mr Pim Passes By" oraz wiele innych. W październiku 1920 roku urodził się jego jedyny syn Christopher Robin (Krzyś). Od tego momentu Alan zaczął pisać liczne wiersze, które ofiarowywał swojej żonie jako prezenty, ona zaś wysyłała je prosto do magazynów. Wkrótce stało się głośno o jego krótkich utworach, a sam Milne został poproszony o więcej. Wierszyki dla dzieci stały się tak popularne, że postanowił je wydać. Tak powstał zbiór 24 wierszy "When We Were Young", a Milne rozpoczął karierę jako twórca książek dla dzieci (1924). Zbiór ten został zilustrowany przez malarza E.H. Sheparda, który później opatrzył również swymi rysunkami najsłynniejsze dzieła Milne'a.
Na pierwsze urodziny w 1921 roku Milne podarował swemu synowi pluszowego misia ze sklepu Harrodsa w Londynie – pierwowzór Kubusia Puchatka. 14 października 1926 roku wydany został w Londynie "Kubuś Puchatek" (ang. "Winnie-the-Pooh"), który przyniósł pisarzowi międzynarodową sławę. Dwa lata później, w roku 1928 ukazała się drukiem kontynuacja przygód małego misia - "Chatka Puchatka".
W dorobku ma też sensacyjną powieść "Tajemnica Czerwonego Domu" ("The Red House Mystery", 1921), którą Raymond Chandler uważał za jeden z najlepszych kryminałów wszech czasów, oraz romans "Dwoje ludzi" ("Two People", 1931).
Po sukcesie Kubusia Puchatka wydał dwie sztuki: "The Ivory Door" oraz "Toad of Toad Hall" oraz w 1939 roku autobiografię pt. "It's too late now", ostatnią sztukę "Before the Flood" oraz ostatnią książkę "Year In Year Out".
Alan Alexander Milne zmarł 31 stycznia 1956 roku, do tego czasu jego książki dla dzieci zostały przetłumaczone na dwanaście języków i zostały sprzedane w 7 milionach egzemplarzy.
Irena Tuwim (1899 - 1987) Urodzona 22 sierpnia 1899 r. w Łodzi, córka buchaltera bankowego Izydora Tuwima i Adeli z Krukowskich, siostra Juliana Tuwima. Ukończyła Gimnazjum im. E. Orzeszkowej w Łodzi. Wiersze zaczęła pisać zachęcana przez brata, debiutowała utworem ogłoszonym w prasie łódzkiej w 1916 r. Pracowała krótko i dorywczo. W 1922 r. wyszła za mąż za Stefana Napierskiego (właściwe nazwisko: Stefan Marek Eiger), krytyka literackiego, poetę, tłumacza i zamieszkała w Warszawie. Publikowała z rzadka. Formalnie należąc do grupy poetyckiej Skamander, brała niewielki udział w jej życiu. W latach trzydziestych zajęła się pracą przekładową. W 1930 r. rozstała się z mężem i po przeprowadzeniu rozwodu poślubiła w 1935 r. dr prawa Juliana Stawińskiego (1904 – 1973). W latach 1934 – 1937 mieszkali w Ostrowi Mazowieckiej, gdzie Stawiński był sędzią. Po powrocie do Warszawy w maju 1937 r. Stawiński objął posadę adwokata i radcy prawnego. We wrześniu 1939 r. opuściła Warszawę i przez Rumunię udała się do Francji, a po jej zajęciu przez wojska niemieckie do Anglii. Publikowała wiersze w reaktywowanych „Wiadomościach Polskich”. W lutym 1945 r. dzięki staraniom Tuwima, przyjechała z mężem do Kanady, spotkała się z bratem w kwietniu tego roku, miesiące letnie spędzili wspólnie w Toronto, w październiku przyjechała do USA. Od początku 1946 r. Stawiński został zatrudniony w biurze prasowym (a potem jako attache) ambasady RP w Waszyngtonie. W marcu 1947 r. powrócili na stałe do Warszawy. W kraju kontynuowała twórczość literacką, pisząc głównie wiersze dla dzieci oraz dokonując licznych tłumaczeń z języka angielskiego i rosyjskiego (w tym część wspólnie z mężem). Zmarła 7 grudnia 1987 r. w Warszawie. Opracował: Tadeusz Januszewski, październik 2007 |
*
Chatka Puchatka – powieść Alana Alexandra Milne'a z 1928 roku, kontynuacja Kubusia Puchatka.
A gdybym ja posadził plaster miodu przed moim domem, czy wyrośnie z niego ul?
If I plant a honeycomb outside my house, then it will grow up into a beehive.” (ang.)
Opis: Puchatek do Prosiaczka sadzącego żołędzie.
Im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej Prosiaczka tam nie było.
The more he looked inside the more Piglet wasn't there. (ang.)
Jagulary zawsze tak robią – rzekł Puchatek mocno zaciekawiony. – Wołają: „Pomocy! Pomocy!”, a kiedy patrzy się w górę, zlatują na dół na tego, kto patrzy.
”That's what Jagulars always do,” said Pooh, much interested. „They call 'Help! Help!' and then when you look up, they drop on you.” (ang.)
Nie zdziwiłbym się wcale – mówił Kłapouchy – gdyby jutro spadł grad, gdyby rozszalała się zamieć i licho wie co. To, że dziś jest ładnie, to jeszcze nic nie znaczy. Z tego nie można wyciągnąć żadnych wnio… czy jak to się mówi. Ale mniejsza o to. Z tego w ogóle nic nie można wyciągnąć. To jest zaledwie jakiś ślad pogody.
”I shouldn't be surprised if it hailed a good deal tomorrow,” Eeeyore was saying. „Blizzards and what – not. Being fine today doesn't Mean Anything. It has no sig – what's that word? Well, it has none of that. It's just a small piece of wheather.” (ang.)
